1- دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده مهندسی، گروه مهندسی عمران
2- دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده مهندسی، گروه مهندسی عمران ، akhtarpour@um.ac.ir
چکیده: (1493 مشاهده)
با توجه به نیاز روزافزون به ساختوساز، مسائل مربوط به گودبرداری و پایداری گود مورد اهمیت قرار گرفته است. یکی از عوامل منجر به ناپایداری گود، نفوذ آب به گود میباشد. نفوذ آب باعث کاهش مکش بافتی و درنتیجه کاهش مقاومت برشی و نیز افزایش حجم خاک در خاکهای متورم شونده میشود. در این پژوهش گود مهارشده با دو روش شمع-انکر و شمع به تنهایی، در معرض عوامل تغییردهنده مکش بافتی مانند ترکیدگی لوله، چاه جذبی و شرایط آبوهوایی قرارگرفته است. با استفاده از نرمافزار SIGMA/W و آنالیز کوپل تأثیر همزمان تغییر در مکش بافتی و تغییر در تنش و کرنش مورد بررسی قرارگرفته است. با توجه به رفتار مخرب خاکهای متورم شونده در شرایط غیراشباع، خاک موردمطالعه در این پژوهش از نوع متورم شونده میباشد. نتایج نشان داد که افزایش رطوبت در خاک و درنتیجه کاهش مکش بافتی در خاک متورم شونده باعث افزایش نیرو در انکرها و لنگر در شمع میشود. همچنین میزان افزایش نیرو در انکرها در صورت مدلسازی ترکیدگی لوله و چاه جذبی بسیار بیشتر از شرایط تأثیر مرز آب و هوایی برای دو ماه پربارش از سال است. با افزایش فاصلهی چاه جذبی و ترکیدگی لوله از گود افزایش نیروی ایجادشده در انکر ها کاهش مییابد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل (کامل) |
موضوع مقاله:
ژئوتکنیک دریافت: 1402/1/16 | پذیرش: 1402/7/27 | انتشار: 1402/12/10