1- دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سازه، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس
2- استاد دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس ، shakib@modares.ac.ir
چکیده: (4262 مشاهده)
ستونهای نزدیک به هم و تیرهای عمیقی که در محیط سیستمهای لولهای یکپارچه شدهاند، در ساختمانهای بلند صلبیت و پایداری مناسبی تأمین میکنند. استفاده از سیستم لولهای موجب کاهش قابل توجّه در مصالح مصرفی و فاصلۀ زیاد ستونها در فضای داخلیِ پلان است. موارد مزبور محبوبیت استفاده از این نوع سیستم سازهای را بالا برده است. امّا مهمترین مسأله در این نوع سیستم سازهای، بوجود آمدن تأخیر برشی، تحت اثر بارهای جانبی است. تأخیر برشی موجب توزیع غیریکنواخت تنش در ستونهای پیرامونی سازه و به دنبال آن افزایش تغییر مکانهای سازه، محدود نمودنِ استفاده از حدّاکثر ظرفیتِ سازه و ایجاد اِعوِجاج کفها میشود. محققان برای کاهش اثرات تأخیر برشی، روشهای مختلفی ارائه کردهاند که هیچکدام قادر به حذف کامل اثرات تأخیر برشی نیستند. هدف تحقیق حاضر شامل شناخت نحوۀ اثرگذاری تأخیر برشی بر سازههای لولهای و ارائه روشی جدید برای کاهش آن با در نظر گرفتن مسائل اقتصادی است. با توجّه به روند بوجود آمدن و نحوۀ تأثیر تأخیر برشی در سازههای لولهای، روش افزودن مهاربند به طبقاتی که دارای بیشرین اثرات تأخیر برشی هستند، برای کاهش اثرات تأخیر برشی ارائه شده است. روش پیشنهاد شده به همراه سیستم لولهای تحت اثر زلزلههای با سطوح عملکردی مختلف تحلیل شده و از نظر اهداف عملکردی بررسی شدهاند. در تمام تحلیلها و ارزیابیهای انجام شده در این پژوهش، عملکرد و رفتار سیستمهای پیشنهادی، بهتر از سازۀ لولهای بوده است. میزان کاهش تأخیر برشی در سازه پیشنهادی برای زلزلههای مختلف سطح شدید، بین 14 تا 42 درصد و برای زلزلههای مختلف سطح بهرهبرداری، 3 تا 35 درصد بوده است که نشان دهنده عملکرد مطلوب سازۀ پیشنهادی تحت اثر زلزلههای با سطوح عملکردی مختلف است.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل (کامل) |
موضوع مقاله:
مهندسی عمران و سازه دریافت: 1398/1/17 | پذیرش: 1398/10/9 | انتشار: 1398/10/10