مقالات پذیرفته شده در نوبت انتشار                   برگشت به فهرست مقالات | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس
2- دانشیار، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس ، mokhtarani@modares.ac.ir
3- استاد، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس
چکیده:   (11 مشاهده)
یکی از روش­های حذف اکسیژن محلول از محیط آب به منظور انجام واکنش‌های دنیتریفیکاسیون استفاده از ترکیبات گیرنده اکسیژن (OCC) می­باشد. در این تحقیق تاثیر مقادیر مختلف چهار ماده ZVI، nZVI، NaS2O₃ و Na2S2O5 به عنوان OCC به منظور استفاده در حذف نیترات از آب آلوده در فرایند PRBB در مقیاس آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج بدست آمده، این مواد علاوه بر کاهش اکسیژن محلول، بر پارامترهایی چون pH محیط، جمعیت میکروبی، کدورت، ماندگاری DO، ORP و حتی حذف نیترات تاثیرگذار بوده و اثرات مثبت و منفی از خود بر جای می­گذارند. در این پژوهش پس از انجام آزمایشات و با در نظر گرفتن نظر متخصصین، میزان اثرگذاری کیفی هر یک از پارامترها به صورت کمی احصا و بهترین ماده OCC از طریق فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) انتخاب شد. نتایج به دست آمده از آزمایش­های پیمانه­ای نشان داد که اولویت انتخاب OCC از سه جنبه فنی، اقتصادی و زیست‌محیطی به ترتیب مربوط به ZVI،Na2S2O3 ، Na2S2O5  و nZVI می‌باشد. بر اساس نتایج حاصل با استفاده از ZVI (بهترین OCC) به میزان mg 750 به ازای هر لیتر آب مورد آزمایش در مدت زمان تقریبی 500 دقیقه میزان DO آب از 7 به 05 /0 میلی­گرم در لیتر کاهش یافته و در محدوده ایده‌آل برای فرآیند دنیتریفیکاسیون قرار گرفت. پس از انجام واکنش‌های ماندگاری نیز مشخص شد، این ماده خاصیت اکسیژن زدایی خود را در مدت زمان طولانی‌تری در مقایسه با سایر ترکیبات مورد استفاده حفظ نموده است. همچنین در طی آزمایش­ها pH محیط در محدوده مناسب برای انجام واکنش‌های دنیتریفیکاسیون ( 7) قرار داشت. براساس نتایج به دست آمده میزان ZVI مورد استفاده در افزایش جمعیت میکروبی و راندمان حذف نیترات نیز دارای تاثیر مثبت بود.

 
     
نوع مقاله: پژوهشی اصیل (کامل) | موضوع مقاله: محیط زیست
دریافت: 1403/5/5 | پذیرش: 1403/8/30

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.