مقالات پذیرفته شده در نوبت انتشار                   برگشت به فهرست مقالات | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجوی دانشگاه صنعتی سهند
2- دانشیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی سهند تبریز ، hafshin@sut.ac.ir
3- استادیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی سهند تبریز
4- مسئول کارگروه مهندسی عمران و معماری،سازمان علمی، پژوهشی و فناوری استان البرز
5- مربی دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی سهند تبریز
چکیده:   (483 مشاهده)
استفاده از بتن پاششی به صورت فزآینده‌ای رو به رشد است. با توجه به پیشرفت‌های صورت گرفته در زمینه تجهیزات و افزودنی‌ها، در صنعت ساخت‌وساز، نیاز به مقاومت بالا در بتن پاششی به طور قابل توجهی احساس می‌شود. به کارگیری ‌بتن پاششی مقاومت بالای الیافی، در پایدارسازی گودها و شیروانی‌ها، مقاوم سازی سازه‌های بنایی و بتنی و سازه‌های زیرزمینی باعث بهبود کیفیت، چسبندگی و افزایش سرعت کار می‌گردد. همچنین با افزایش مقاومت و به تبع آن با کاهش ابعاد مقاطع، طرح‌ها اقتصادی‌تر می‌گردند. در این تحقیق با استفاده از طرح اختلاط‌های متفاوت، اثرات دانه‌بندی مصالح و مواد افزودنی از قبیل میکروسیلیس، فوق روان کننده، آنی‌گیر و الیاف فولادی بازیافتی میکرو بر روی مقاومت و عملکرد بتن پاششی به صورت آزمایشگاهی و میدانی به دو روش پاشش تر و خشک بررسی شدند. براساس نتایج دستیابی به بتن پاششی مقاومت بالا در روش پاشش‌تر، از امکان پذیری بالاتری برخوردار بوده و مقاومت فشاری28 روزه 987 کیلوگرم بر سانتی متر مربع در بتن پاششی الیافی تر حاصل گردید که به ترتیب مقاومت فشاری و جذب انرژی80 و 77 درصد نسبت به شاتکریت الیافی معمولی تر افزایش یافت. همچنین بر اساس آزمایش‌های چقرمگی استفاده از الیاف فولادی بازیافتی میکرو، در جلوگیری از گسترش ریز ترک‌ها و کنترل تغییر شکل‌ها، نقش موثری داشته و در بتن پاششی مقاومت بالا موجب شد، به ترتیب مقاومت فشاری و جذب انرژی 28 و 97 درصد نسبت به همان طرح بدون استفاده از الیاف افزایش یابد.
 
     
نوع مقاله: پژوهشی اصیل (کامل) | موضوع مقاله: مهندسی عمران و سازه
دریافت: 1403/1/26 | پذیرش: 1403/8/30

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.