1- دانشجوی دکتری
2- دانشگاه تربیت مدرس ، a_agha@modares.ac.ir
چکیده: (300 مشاهده)
هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر پارامترهای مختلف شامل شرایط تکیهگاهی، نسبت تقاضا به ظرفیت اولیه عضو (DCR)، فاکتور اندازه مقطع (نسبت محیط به مساحت) و ضخامت پوشش عایق حرارت بر روی مدت زمان مقاومت ستونهای فولادی تحت اثر آتش میباشد. به این منظور، چهار نمونه ستون با مقطع H شکل و چهار نمونه ستون با مقطع قوطی شکل با طول ۴ متر در نرمافزار آباکوس مدلسازی شده و سپس با در نظر گرفتن اثر پارامترهای مختلف از چهار سمت تحت اثر منحنی آتش استاندارد قرار داده شدهاند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که افزایش ضخامت مقطع قوطی شکل فولادی باعث افزایش مدت زمان مقاومت ستون فولادی تحت اثر آتش شدهاست. اما افزایش پهنای مقطع اثر قابل توجهی بر زمان خرابی ستون نداشته است. همچنین افزایش ضخامت بال و کاهش ارتفاع جان در ستونهای H شکل موجب افزایش مدت زمان مقاومت ستونها تحت اثر آتش شده است. از طرفی نتایج نشان میدهد که فاکتور اندازه مقطع، مقدار بارگذاری اولیه عضو و ضخامت پوشش محافظ اثر قابل توجهی بر زمان گسیختگی و خرابی ستون داشته و در نتیجه آن روابطی پارامتری جهت محاسبه زمان خرابی ستونهای حفاظت شده ارائه شده است. از مقایسه رابطه مبحث دهم مقررات ملی ساختمان و روابط ارائه شده در پژوهش حاضر مشخص میشود که با در نظر گرفتن DCR اولیه معادل ۷/۰ در روابط پیشنهادی این مقاله، نتایج روابط به هم نزدیک میشوند. این امر نشاندهنده محافظهکاری بیش از حد رابطه مبحث 10 برای بسیاری از سازههای متداول است، در حالیکه روابط پژوهش حاضر، طراحی دقیقتر و بهینهتری از ضخامت پوشش عایق حرارت را به دست میدهد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل (کامل) |
موضوع مقاله:
مهندسی عمران و سازه دریافت: 1402/7/20 | پذیرش: 1402/12/9 | انتشار: 1403/7/10