دوره 13، شماره 3 - ( 1392 )                   جلد 13 شماره 3 صفحات 123-123 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Behnia M, Goshtasbi K, Golshani A, Fatehi M. Experimental Investigations of Hydraulic Fracturing Propagation in Multi-layer Formation. MCEJ 2013; 13 (3) :123-123
URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-539-fa.html
بهنیا محمود، گشتاسبی کامران، گلشنی علی‌اکبر، فاتحی محمد. بررسی آزمایشگاهی گسترش شکست هیدرولیکی در محیط‌های چند لایه. مهندسی عمران مدرس. 1392; 13 (3) :123-123

URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-539-fa.html

بررسی آزمایشگاهی گسترش شکست هیدرولیکی در محیط‌های چند لایه
محمود بهنیا1 ، کامران گشتاسبی* 1، علی‌اکبر گلشنی1 ، محمد فاتحی2
1- دانشگاه تربیت مدرس
2- دانشگاه یزد
چکیده:   (5961 مشاهده)
چکیده-شکست هیدرولیکی، به عنوان روشی برای تحریک مخازن نفتی، به عوامل گوناگونی مانند ویژگی های محیطی که شکستگی در آن رشد می کند، بستگی دارد. ناپیوستگی­های قرار گرفته در مسیر ترک و ویژگی های مکانیکی آن ها از مهم ترین پارامترهای مؤثر بر روند پیشروی شکست هیدرولیکی و هندسه آن شناخته می­شوند. در این پژوهش نحوه گسترش و چگونگی توقف شکست هیدرولیکی در محیط های چند لایه، با بررسی فرایند برخورد و اندرکنش شکست هیدرولیکی با فصل مشترک لایه ها، ارزیابی شده است. با انجام آزمایش شکست هیدرولیکی روی نمونه­های مکعبی چند لایه، چگونگی گسترش آن در سلول سه محوره ی واقعی و در حضور ناپیوستگی­ها، بررسی شد. همچنین روند رشد ترک از محیط نرم به سخت و از محیط سخت به نرم با تغییر پارامترهای مقاومتی محیط دربرگیرنده شکست هیدرولیکی، مطالعه شد. نتایج نشان داد که نوع ناپیوستگی، درزه باز، بسته و دارای پرشدگی، اثر چشم گیری بر روند رشد شکست هیدرولیکی دارد؛ و تغییر ویژگی های الاستیک لایه­ها نیز می­تواند بر چگونگی رشد ترک و هندسه آن اثر گذارد.
واژه‌های کلیدی: شکست هیدرولیکی، محیط های چندلایه، گسترش شکستگی، بررسی آزمایشگاهی
متن کامل [PDF 4511 kb]   (6635 دریافت)    

دریافت: 1392/7/17 | پذیرش: 1392/7/1 | انتشار: 1392/7/17
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.