دوره 20، شماره 1 - ( 1399 )                   جلد 20 شماره 1 صفحات 218-204 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Shafiei S, Najarchi M, Shabanlou S. Simulation of labyrinth weir discharge coefficient by modern artificial intelligence models. MCEJ 2020; 20 (1) :204-218
URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-35509-fa.html
شفیعی شهاب الدین، نجارچی محسن، شعبانلو سعید. شبیه‌سازی ضریب دبی سرریزهای کنگره‌ای توسط مدل‌های نوین هوش مصنوعی. مهندسی عمران مدرس. 1399; 20 (1) :204-218

URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-35509-fa.html


1- دانشجوی دکتری عمران، گروه مهندسی عمران، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک
2- استادیار گروه مهندسی عمران، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک. ، mohsennajarchi@yahoo.com
3- دانشیار گروه مهندسی آب، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه
چکیده:   (3810 مشاهده)
در این مقاله، برای اولین بار با استفاده از روش هوش مصنوعی نوین تحت عنوان ORELM ضریب دبی سرریزهای کنگره¬ای تخمین زده شدند. در ابتدا، تعداد نرون¬های لایه مخفی بهینه مساوی با 15 انتخاب شد. سپس نتایج توابع فعال¬سازی مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت که دقت¬ترین تابع فعال¬سازی برای مدل عددی شناسایی گردید. در ادامه، با استفاده از پارامترهای ورودی موثر بر روی ضریب دبی سرریزهای کنگره¬ای، هفت مدل ORELM مختلف توسعه داده شدند و با انجام تحلیل حساسیت، مدل برتر و موثرترین پارامترهای ورودی شناسایی شدند. به¬عنوان مثال، مقادیر شاخص¬های آماری R2، RMSRE و NSC برای مدل برتر به¬ترتیب مساوی با 943/0، 224/5 و 940/0 محاسبه شدند. همچنین، پارامترهای ورودی نسبت هد روی سرریز به ارتفاع سرریز (HT/P) و نسبت عرض یک کنگره به ارتفاع سرریز (w/P) به¬عنوان مهمترین پارامترهای ورودی شناسایی شدند. سپس برای مدل¬های عددی یک تحلیل عدم قطعیت اجرا و نشان داده شد که مدل ORELM دارای عملکردی بیشتر از واقعی بود.
 
متن کامل [PDF 1002 kb]   (2609 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل (کامل) | موضوع مقاله: آب
دریافت: 1398/5/16 | پذیرش: 1399/2/17 | انتشار: 1399/2/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.