دوره 17، شماره 6 - ( 1396 )                   جلد 17 شماره 6 صفحات 15-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Rostami V, Afshar Farnia A. The Evaluation of Footing Bearing Capacity Rest on Top of Retaining Wall Reinforced by Geogrid in Saturated and Dry Soil. MCEJ 2017; 17 (6) :1-15
URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-15806-fa.html
رستمی وحید، افشار فرنیا آریو. بررسی ظرفیت باربری پی واقع بر بالای دیوار حائل مسلح شده با ژئوگرید در خاکریز خشک و اشباع. مهندسی عمران مدرس. 1396; 17 (6) :1-15

URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-15806-fa.html


1- هیات علمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان ، rostami@iauh.ac.ir
2- دانشگاه آزاد اسلامی همدان
چکیده:   (7605 مشاهده)
استفاده از خاک مسلح در طراحی شالوده ها و سازه های حائل خاکی، روشی است که در سال های اخیر متداول شده است. در واقع دیوارهای حائل خاک مسلح، خاکریزهایی هستند که به وسیله المان های مسلح کننده از قبیل ژئوگرید، تسمه های فولادی و ... مسلح شده-اند. در این مقاله به بررسی ظرفیت باربری یک پی نواری که در مجاورت دیوار حائل مسلح شده با ژئوگرید در شرایط خاکریز اشباع وخشک تحت بار استاتیکی قائم قرار گرفته، پرداخته شده است و تاثیر پارامترهایی از قبیل فاصله پی نواری از لبه دیوار، تعداد ژئوگریدها، طول ژئوگرید و عمق قرار گیری ژئوگرید بر روی آن مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به اینکه در تحقیقات محققین پیشین شرایط اشباع بودن خاکریز درنظر گرفته نشده بود، تاکید این مقاله بر تاثیر شرایط اشباع بر ظرفیت باربری پی نواری که در مجاورت دیوار حائل قرار گرفته می باشد. به منظور انجام آزمایش ها از یک مدل آزمایشگاهی کوچک مقیاس بهره گرفته شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بکارگیری خاک مسلح در شرایط خاکریز اشباع و خشک موجب افزایش قابل توجه ظرفیت باربری پی نواری نسبت به شرایط خاک غیر مسلح می گردد.
متن کامل [PDF 974 kb]   (3250 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله اصلی | موضوع مقاله: زلزله
دریافت: 1395/3/8 | پذیرش: 1396/2/31 | انتشار: 1396/12/24

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.