دوره 21، شماره 2 - ( 1400 )                   جلد 21 شماره 2 صفحات 47-35 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- وزارت راه و شهرسازی، مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، بخش مهندسی آتش، تهران، ایران ، bakhtiyari@bhrc.ac.ir
2- وزارت راه و شهرسازی، مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، بخش مهندسی آتش
چکیده:   (1894 مشاهده)
یکی از مهمترین کاربردهای پانل­های ساندویچی با مغزه فوم­ پلی‌یورتان، در کارگاه‌های ساختمانی و نیز در اسکان موقت پس از حوادث مخربی مثل سیل و زلزله است. این کانکس‌ها از نظر ایمنی در برابر آتش ضعیف و خطرناک هستند   که به عنوان نمونه، وقوع حریق در چند کانکس اسکان موقت زلزله‌زدگان  پس از زلزله آبان 1396 در استان کرمانشاه بود که ضرورت ارزیابی عملکرد آن­ها در برابر آتش با توجه به ماهیت قابل اشتعال فوم پلی‌یورتان مغزه پانل را بیش از پیش آشکار ساخت. در این تحقیق، ضمن مروری بر الزامات ایمنی در برابر آتش ساختمانهای موقت در دنیا، عملکرد چند نوع پانل ساندویچی تولید داخل با روکش فلزی و مغزه فوم پلی‌یورتان و فوم پلی ایزوسیانورات با آزمون‌های واکنش در برابر آتش و مقاومت در برابر آتش ارزیابی شد. رفتار فوم مغزه پانلها که منبع اصلی خطر هستند، نیز جداگانه ارزیابی شد. نتایج نشان داد فوم پلی یورتان با احراز طبقه F واکنش در برابر آتش، کندسوز نبود ولی فوم پلی ایزوسیانورات در طبقه E قرار گرفت. آزمون‌های مقاومت در برابر آتش بر روی دو جزئیات اجرایی شامل استفاده از ورق درزبند و رنگ محافظت کننده در برابر حریق، بر روی پانلهای رایج در کاربرد ساختمان‌های موقت انجام و عملکرد آنها با هم و با پانل محافظت نشده مقایسه شد. بر اساس نتایج تحقیق، درز بین پانل­ها نقطه ضعف اصلی در عملکرد در برابر آتش است و محافظت درز با ورق فولادی ضمن افزایش مقاومت در برابر آتش و بهبود معیار یکپارچگی با افزایش زمان 40 دقیقه نسبت به پانل محافظت نشده، از نفوذ آتش به داخل پانل جلوگیری می­کند که در حریق واقعی، هنگام تخلیه متصرفان و عملکرد نیروهای آتش­نشانی بسیار مهم است. در نهایت توصیه‌های ایمنی در برابر آتش برای کاربرد ایمن این نوع پانل‌ها در ساختمان‌های موقت ارائه شد.
متن کامل [PDF 1089 kb]   (1573 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل (کامل) | موضوع مقاله: مهندسی عمران و سازه
دریافت: 1398/4/22 | پذیرش: 1399/10/23 | انتشار: 1400/3/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.