روسازی­های آسفالتی به مرور زمان دچار پیرشدگی می­شوند که این امر موجب کاهش سطح خدمت­دهی و انعطاف­پذیری این روسازی­ها می­گردد. ترک خوردگی در اثر پیرشدگی یکی از شایع­ترین علل خرابی در روسازی­های آسفالتی است. عدم ترمیم به­موقع روسازی­های ترک خورده می­تواند باعث گسترش ترک و ایجاد سایر خرابی­ها در روسازی گردد. برخی از ترک‌ها می‌توانند با استفاده از اعمال گرمایش به روش تابش امواج الکترومغناطیس ترمیم شوند. استفاده از روش گرمایش به روش تابش امواج الکترومغناطیس یکی از روش­های نوین در ترمیم ترک­ها در روسازی­ها است. القای گرمایش از طریق امواج الکترومغناطیس موجب افزایش دمای قیر درون مخلوط­های آسفالتی شده و موجب حرکت کردن قیر و پر کردن ترک­ها می­شود. در این تحقیق، تأثیر سطوح مختلف پیرشدگی مخلوط­های آسفالتی روی گرمایش و ترمیم القایی روسازی مورد ارزیابی قرار گرفته است. به منظور اعمال شرایط پیرشدگی، مخلوط­های آسفالتی به مدت­های ۳، ۵، ۷ و ۹ روز در گرمخانه در دمای ℃۸۵ نگهداری شدند. در این تحقیق، قیر خالص با استفاده از کربن فعال اصلاح شد. علاوه براین، تأثیر کربن فعال در خصوصیات مکانیکی و نرخ گرمایش آن به روش تابش امواج الکترومغناطیس در مخلوط­های آسفالتی مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی تأثیر سطوح مختلف پیرشدگی در نرخ ترمیم القایی، آزمایش خمش نیم دایره­ای در دماهای میانی و پایین انجام شد. نتایج آزمایش­ها نشان داد که افزودن کربن فعال به قیر نه­تنها موجب کاهش مقاومت آن نمی­شود، بلکه می­تواند موجب افزایش مقاومت نمونه­ها در برابر ترک­خوردگی نیز شود. نتایج بدست آمده نشان داد که افزایش سطح پیرشدگی موجب کاهش نرخ گرمایش نمونه­های آسفالتی به روش تابش امواج الکترومغناطیس می­شود. علاوه براین نتیجه گردید که، افزایش سطح پیرشدگی در مخلوط آسفالتی و افزایش طول شیار در نمونه­های خمش نیم دایره­ای موجب کاهش نرخ ترمیم القایی می­گردد. علاوه براین، نتایج نشان داد که میزان ترمیم القایی در مخلوط­های آسفالتی ترک خورده در دماهای پایین بیشتر از مخلوط­های آسفالتی­ می­باشد که در دماهای میانی ترک خورده­اند.