---

چکیده- در این مقاله تأثیر افزایش دمای اولیه بر نفوذ یون کلر و ریز ساختار بتن های حاوی میکرو سیلیس بررسی شده است. برای این منظور دو طرح اختلاط بتن معمولی و بتن حاوی میکروسیلیسدر سه دمای ساخت ۲۰، ۳۰ و ۴۰ درجه سانتی گراد مطالعه شده اند. تمامی نمونه ها با نسبت آب به سیمان ثابت ۴۵/۰ و عیار (kg/m^۳)۴۰۰ در اسلامپ ثابت ساخته شده و آزمایش مقاومت الکتریکی، پتانسیل الکتریکی و نفوذ یون کلر روی نمونه ها انجام شده است. نتایج آزمایش های خوردگی نشان می دهد که در دمای بالا مقاومت بتن در برابر خوردگی کاهش یافته و نفوذ یون کلر افزایش پیدا می کند. در حالی که با افزوده شدن میکروسیلیس به طرح، مقاومت الکتریکی افزایش و نفوذ یون کلر در نمونه ها کاهش پیدا می کند. مشاهدات SEM نشان می دهد که ذرات میکروسیلیس هسته هایی برای هیدراسیون سیمان ایجاد کرده و در نتیجه ساختار همگن تر و منافذ کوچک تری را به وجود می آوردند.

---

بطور کلی وظیفه حفاظت سطحی در بتن جلوگیری از آسیب های ناشی از عوامل مهاجم از جمله جلوگیری یا تاخیر در خوردگی آرماتور یا ایجاد حفاظت در برابر نفوذ یون می باشد. در این تحقیق عملکرد سه ماده حفاظت سطحی بتن بر روی دو نوع بتن خودتراکم با نسبتهای آب به سیمان متفاوت و یک نوع بتن معمولی، مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش های نفوذپذیری بخار آب، اختلاف پتانسیل نیم پیل، شدت خوردگی و زاویه تماس آب و تصاویر SEM برای ارزیابی عملکرد این مواد انجام شد. نتایج نشان داد که استفاده از مواد حفاظت سطحی تاثیر بسزایی در کاهش نفوذپذیری، اختلاف پتانسیل نیم پیل و شدت خوردگی و در مجموع افزایش دوام بتن خواهد داشت به طوری که نمونه های حفاظت شده به غیر از یک مورد تا هفته ۴۹ وارد فاز فعال خوردگی نشدند. افزایش نسبت آب به سیمان بتن پایه موجب تضعیف عملکرد مواد حفاظت سطحی خواهد شد. همچنین نتایج گویای این مطلب بوده است که مواد حفاظتی که اجازه تبخیر آب محبوس را به اندازه کافی نمی دهند نسبت به موادی که اجازه عبور بخارآب می دهند تاثیر کمتری در کاهش خوردگی دارند. نمونه حفاظت شده با سیلان- سیلوکسان و نمونه حفاظت شده با اپوکسی به ترتیب ۹۲% و ۳۵% نسبت به بتن شاهد اجازه عبور بخار آب را می دهند و نمونه EP-SCC۲ در همان هفته های ابتدایی وارد فاز فعال خوردگی شده است و اختلاف پتانسیل بیش از ۲۷۰- نشان داده است.

---

خوردگی میلگردها در سازه‌های بتن آرمه دارای اثرات مخربی است که مجموع این اثرات موجب تقلیل مقاومت و کاهش دوام این نوع سازه‌ها می‌شود. یکی از مهمترین اثرات خوردگی میلگرد، کاهش پیوستگی بین بتن و میلگرد است که در شرایط بحرانی موجب کاهش شدید مقاومت بتن و همچنین تغییر مود شکست سازه بتن مسلح می‌شود. به دلیل غیرهمگن بودن و همچنین متفاوت بودن خواص بتن‌های مختلف، مدل‌های آزمایشگاهی و تحلیلی ارائه شده برای تخمین میزان چسبندگی بتن و میلگرد برای مقادیر مختلف خوردگی دارای تفاوت‌های زیادی می‌باشند. در این مقاله با گردآوری تعداد زیادی از نتایج آزمایشگاهی موجود، چند مدل جدید با در نظر گرفتن عدم قطعیت پارامترهای موثر ارائه شده است. برای بدست آوردن این مدل‌ها نتایج آزمایشگات بر اساس قطر میلگرد دسته بندی شده اند و برای هر قطر میلگرد یک رابطه ارائه شده است. با توجه به اینکه مدل‌های ارائه شده بر مبنای درصد کاهش سطح میلگرد در طی فرآیند خوردگی می‌باشند، در این پژوهش اثر عدم قطعیت در شدت جریان خوردگی و قطر میلگرد به صورت کمی مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتایج حاصله، کاهش پیوستگی در طی دوره گسترش خوردگی به صورت تابع نمایی است و اثر عدم قطعیت چگالی جریان خوردگی بیشتر از عدم قطعیت قطر میلگرد است. اثر عدم قطعیت‌ها در ضریب تغییرات نتایج بیشتر از اثر آن بر مقدار میانگین نتایج می‌باشد. مقدار کاهش برای میلگردهای به قطر کوچکتر، کمتر از میلگردهای بزرگتر بدست آمده است به طوریکه برای میلگردهای به قطر ۱۰ و ۱۶ میلیمتر در خوردگی ۱۵ درصد، نسبت پیوستگی به پیوستگی اولیه به ترتیب برابر با ۴۶/۰ و ۲۸/۰ بوده است.

---

امروزه صنایع تولید سیمان یکی از منابع مهم تخریب محیط زیست می باشند. این صنایع علاوه بر مصرف مواد اولیه و سوخت یکی از عوامل عمده تولید گازهای گلخانه ای در جهان می باشند. یکی از راهکارهای کاهش مصرف سیمان، استفاده از مواد پسماند صنایع به جای سیمان می باشد. در همین راستا بتن ژئوپلیمری اخیراً مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است. در این تحقیق اثر میکروسیلیس و الیاف CFRP و بر خواص مکانیکی و دوام بتن ژئوپلیمریپایه سرباره کوره بلند مورد بررسی قرار گرفته است. نمونه های مختلف با ترکیب ۰ الی %۱۰ میکروسیلیس و همین طور ۰الی %۳ الیاف ساخته و آزمایش های مقاومت فشاری، مقاومت کششی، اولتراسونیک، جذب آب، نفوذپذیری کلرید سریع و مقاومت اسیدی روی نمونه ها انجام شد. نتایج آزمایش ها نشان داد که افزودن میکروسیلیس تا %۵ باعث افزایش %۱۱ مقاومت فشاری، %۵/۷ مقاومت کششی، %۱۵ کاهش جذب آب، %۱۷ کاهش نفوذ پذیری یون کلر و %۵/۴۷ افزایش مقاومت اسیدی بتن ژئوپلیمری گردید؛ این در حالی بود که در حالیکهافزودن %۳  الیاف CFRP سبب افت %۱۸ مقاومت فشاری، %۵/۱ مقاومت کششی، %۱ افزایش جذب آب، %۲۰ افزایش نفوذ پذیری یون کلرو و %۶۲ کاهش مقاومت اسیدی بتن ژئوپلیمری شد.علاوه براین، بررسی ریزساختاری بتن ژئوپلیمری به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) حاکی از کاهش ترک در نمونه حاوی %۵ میکروسیلیس بود..همچنین چسبندگی مناسبی میان الیاف CFRP و بتن ژئوپلیمری مشاهده نشد.

 

---

امروزه بتن به عنوان ماده‌ای پرکاربرد در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده‌های فراوان در صنایعی از قبیل پل سازی، سد سازی، محوطه سازی، سازه‌های ساختمانی، ایجاد بندرها، اسکله‌ها و سازه‌های خاص موجب گردیده این ماده ارزشمند، کانون توجه بسیاری از محققین قرار گیرد. بسته به نوع کاربرد و محل استفاده از بتن، این ماده دارای محدودیت‌ها و مشکلاتی می‌باشد. یکی از عوامل ایجاد خسارت‌های جبران ناپذیر به چرخه صنعت و اقتصاد کشورها، خرابی‌های بتن در طولانی مدت است. بتن‌های با دوام و پایایی زیاد، علاوه بر افزایش عمر مفید سازه، موجب کاهش خسارت‌های جبران ناپذیر به محیط زیست می‌گردند. از عوامل موثر بر میزان عمر سرویس دهی سازه‌های بتنی، شرایط محیطی و کیفیت بتن می‌باشد. حمله سولفات‌ها به بتن یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار در کاهش عمر سازه و دوام بتن است. در مطالعه حاضر آزمایش‌های تغییر وزن و تغییر مقاومت فشاری پس از قرارگیری در محلول سولفات منیزیم برای شش طرح مخلوط بتن حاوی دوده‌سیلیسی، پودر شیشه و سرباره فولاد ارزیابی شد. علاوه بر آن بمنظور ارزیابی نفوذپذیری بتن، آزمایش‌های عمق نفوذ آب تحت فشار و جذب آب حجمی انجام شد. نتایج بیانگر عملکرد مناسب، پودر شیشه و سرباره فولاد در برابر حمله سولفات منیزیم و کاهش عمق نفوذ آب می‌باشد. میزان تغییرات وزن و مقاومت فشاری بتن در برابر حمله سولفات منیزیم به خواص مواد مکمل سیمانی، میزان جایگزینی آن‌ها و تخلخل بتن بستگی دارد.