جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای بهسازی زیستی
مسعود میرمحمدصادقی، احسان مختاری، علیرضا ستوده فر، البرز حاجیان نیا،
دوره ۱۶، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۵ )
چکیده
بهسازی زیستی خاک، یک سیستم میان رشته‌ای و جدید است با رویکرد سازگاری با محیط زیست، که از پیوند میان رشته‌های مهندسی عمران و بیوتکنولوژی در جهت بهبود پارامترهای مقاومتی خاک به وجود آمده و متکی بر فعالیت باکتری‌هایی است که منجر به تشکیل رسوب کربنات کلسیم در توده‌ی خاک می‌شود. در این پژوهش از باکتری Sporosarcina pasteurii بر روی یک خاک ماسه‌ای استفاده شد و با کمک آزمایش برش مستقیم، مقاومت برشی خاک، تحت سه سربار ۵/۱۲، ۴۰ و ۶۸ کیلو پاسکال مورد ارزیابی قرار گرفت. روش تاگوچی به منظور طراحی آزمایش‌ها و تحلیل آماری نتایج نیز مورد استفاده قرار گرفت. به این منظور چهار فاکتور غلظت باکتری، نسبت مولاریته مواد غذایی، مدت زمان تیمار کردن خاک(گیرش) و نسبت حجمی سوسپانسیون باکتری به مواد غذایی با ۳ سطح تغییرات انتخاب گردید. بررسی میزان تأثیر فاکتورهای در نظر گرفته شده به وسیله‌ی تحلیل واریانسی (ANOVA) نشان داد که درصد تأثیر این فاکتورها روی مقاومت برشی خاک به ترتیب برابر ۲۲% ، ۲۰% ، ۴۵% و ۱۲% می‌باشد. پس از انجام آزمایش‌ها و استخراج نتایج مشاهده گردید ، مقاومت برشی نمونه‌های شاهد که برای سربار ۵/۱۲، ۴۰ و ۶۸ کیلو پاسکال به ترتیب برابر ۶، ۱۸ و۳۱ کیلو پاسکال بود پس از گذشت ۲۸ روز به مقدار ۴۷۰، ۴۹۱ و ۵۱۲ کیلو پاسکال برای سربارهای یاد شده در حالت بهینه افزایش یافت.
داریوش شریفی اسدی، علیرضا اردکانی، قاسمعلی گروسی،
دوره ۱۸، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
یکی از روش‌های متداول بهسازی خاک، استفاده از افزودنی‌ها به منظور بهبود خصوصیات مقاومتی و نفوذپذیری خاک است. اغلب از سیمان یا مواد شیمیایی به‌عنوان عامل چسبنده ذرات خاک استفاده می‌شود که باعث افزایش مقاومت برشی خاک و کاهش هدایت هیدرولیکی آن می‌شود. در این پژوهش با استفاده از آخرین فناوری زیستی میکروبی، نوع جدیدی از مصالح ساختمانی، یعنی سیمان زیستی، به‌عنوان جایگزینی برای سیمان و یا مواد شیمیایی ایجاد شده است. سمنتاسیون زیستی یا فرآیند رسوب میکروبی کربنات کلسیم (MICP)، بهبود مقاومت و سختی خاک و سنگ با استفاده از فعالیت‌های میکروبی و فرآورده‌های آن‌هاست. در این پژوهش از خاک ماسه‌ای با درصد متفاوت سیلت %۰، %۵،%۱۰، %۱۵ و %۲۰ و در دو حالت سست (Dr=۴۰%) و متراکم (Dr=۱۰۰%) و از باکتری Sporosarcina Pasteurii به دلیل فعالیت اوره‌آزی بالا و غیر بیماری‌زا بودن در فرآیند MICP استفاده شد. به‌منظور در نظر گرفتن شرایط خاک بر عملکرد این نوع روش بهسازی، پارامترهای آزمایش تک‌محوری و میزان رسوب کربنات کلسیم موردبررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج، افزایش درصد ریزدانه از ۰ تا ۲۰ درصد منجر به کاهش %۴۰ و %۴۶ در میزان رسوب کربنات کلسیم، افزایش %۵۷ و %۴۱ در مقاومت تک‌محوری و افزایش %۷۹ و %۷۱ در مدول الاستیسیته نمونه‌ها به ترتیب در دو حالت سست و متراکم گردید. بنظر می رسد این تغییرات ناشی از کم شدن فضای خالی و افزایش سطح تماس بین ذرات خاک بوده است.
