---

در این مقاله تأثیر افزودن نانوذرات رسی به ماتریس پلیمری بر رفتار کمانشی پوسته‌های مشبک نانوکامپوزیتی الیاف شیشه/ اپوکسی- نانوذرات رسی به صورت تجربی مورد مطالعه قرار گرفته است. در تولید پوسته‌های مشبک نانوکامپوزیتی از نانو مواد اپوکسی/نانورس به عنوان زمینه و از تارهای شیشه به عنوان الیاف استفاده شده است. مورفولوژی و خواص مکانیکی نانو مواد اپوکسی/نانورس سخت شده با هاردنر اف‌۲۰۵ (با درصدهای وزنی ۰، ۵/۱، ۳ و ۵ از نانوذرات رسی) با استفاده از آزمون‌های پراش اشعه ایکس و کشش استاندارد، تعیین شده است. این سازه‌ها با استفاده از روش پیچش الیاف ساخته شده‌اند. به منظور مطالعه اثر نانوذرات رسی بر رفتار کمانشی پوسته‌های مشبک نانوکامپوزیتی، این سازه‌ها تحت بارگذاری یکنواخت محوری به صورت فشاری قرار گرفتند. نتایج مربوط به آزمون پراش اشعه ایکس نشان می‌دهد که زنجیره‌های پلیمری توانسته‌اند به فاصله بین صفحات نانوذرات رسی نفوذ کرده و فاصله صفحات آن را افزایش دهند که این امر نشان دهنده لایه لایه ای بودن ساختار این نانوکامپوزیت‌ها می‌باشد. نتایج تست کشش نیز بیانگر آن است که افزودن نانوذرات رسی به اپوکسی سبب افزایش مدول، استحکام کششی، کرنش شکست و انرژی جذب شده تا شکست نانوکامپوزیت‌های اپوکسی/نانورس آن می‌گردد. نتایج آزمون کمانش پوسته‌های مشبک نانوکامپوزیتی نیز نشان دهنده بهبود رفتار کمانشی این سازه‌ها با افزایش نانوذرات رسی به زمینه، می‌باشد. بیشینه بهبود بار کمانشی نمونه های مشبک نانوکامپوزیتی مربوط به نمونه‌های با ۵ درصد وزنی از نانوذرات رسی به مقدار ۱۰ درصد می‌باشد.

---

مقاوم‌سازی سازه‌های موجود یکی از مسائل مهم در حوزه مهندسی عمران به شمار می‌آید. در بیشتر موارد مقاوم‌سازی زمانی صورت می‌گیرد که سازه در حال بهره‌برداری بوده و عضو تحت بارهای سرویس قرار دارد؛ بنابراین یکی از نکات مهم در بحث مقاوم‌سازی که غالباً از آن چشم‌پوشی می‌شود، نیروی محوری قابل‌توجه موجود در ستون، قبل از مقاوم‌سازی آن می‌باشد. در این مقاله با در نظر گرفتن نیروی محوری در ستون با مقطع مربعی و مقاوم‌سازی آن با ورق‌های تقویتی فولادی، میزان تأثیر پارامترهایی نظیر انحنای ستون در زمان مقاوم‌سازی، مقدار پیش‌بار، نسبت لاغری و نسبت سطح مقطع ورق‌های تقویتی به ستون پایه بر حداکثر ظرفیت باربری این نوع ستون‌ها مورد بررسی قرارگرفته است. از آنچا که هدف اصلی در این پژوهش تعیین میزان تغییرات ظرفیت باربری نسبت به مقادیر آیین‌نامه می-باشد، حداکثر ظرفیت باربری مدل‌های بدون پیش بار منطبق بر نتایج حاصل از آیین‌نامه در نظر گرفته شده و انحنای اولیه مناسب برای هر نمونه محاسبه شده است. بر اساس نتایج بدست آمده اعمال پیش بار به ستون تقویت نشده سبب افزایش انحنای موجود و به تبع آن کاهش حداکثر ظرفیت ستون تقویت شده می‌شود. همچنین در یک پیش بار ثابت حداکثر میزان کاهش در ظرفیت باربری نمونه‌ها در لاغری‌های میانه اتفاق افتاده و با افزایش مقدار پیش‌بار، تأثیر میزان تغییرات در نسبت لاغری بر کاهش ظرفیت باربری نمونه‌ها افزایش می‌یابد. در انتها نیز یک رابطه کاربردی جهت محاسبه میزان کاهش در ظرفیت باربری این نوع ستون‌ها بر اساس نسبت لاغری و میزان پیش بار، پیشنهاد شده است.