در صنعت ساختمان، از بتن به مقدار زیادی استفاده می
شود. به
منظور کاهش تولید سیمان و متعاقب آن کاهش آلودگی هوای ناشی از انتشار گاز
به اتمسفر و همچنین افزایش مقاومت بتن از مواد افزودنی جایگزین سیمان میتوان استفاده کرد. یکی از افزودنیهایی که میتواند در بتن مورد استفاده قرار گیرد، بیوچار حاصل از ضایعات کشاورزی در طی فرآیند پیرولیز است. پیرولیز فرآیندی است که در طی آن، ضایعات در غیاب اکسیژن و در درجه حرارتهای بالا تجزیه میشوند. ضایعات کشاورزی قبل از اضافه شدن به بتن پیرولیز می
شوند و این عمل باعث تولید زیست سوخت می
شود که میتواند جایگزین سوخت
های فسیلی شود و بقایای حاصل از فرآیند پیرولیز نیز میتوانند به
عنوان ماده افزودنی جایگزین سیمان در بتن شوند. در این مطالعه امکان استفاده از بیوچار خاکستر سبوس برنج و باگاس نیشکر تیمار شده با اسیدکلریدریک به‌عنوان افزودنی جهت جایگزینی سیمان در مقادیر ۰، ۵ و ۱۰ درصد بررسی شد. برای شبیه‌سازی محیط فاضلاب از اسیدسولفوریک با ۱=
pH استفاده گردید. به‌منظور ارزیابی اثرات محیط اسیدی بر خصوصیات نمونه
های بتنی، کاهش وزن، مقاومت فشاری و مقاومت کششی نمونهها اندازه
گیری شد و آنالیزهای دستگاهی
SEM و
EDS بر روی نمونه های غوطه ور در اسید پس از ۲۸ روز صورت گرفت. نتایج نشان داد پیش تیمار سبوس برنج و باگاس نیشکر توسط اسید کلریدریک رقیق، خاصیت پوزولانی نمونهها را با کاهش مقدار پتاسیم و کلسیم موجود در ترکیب میتواند بهبود بخشد. نتایج مقاومت فشاری موید افزایش مقاومت فشاری نمونههای حاوی ۵ درصد بیوچار پوسته برنج تیمار شده و بیوچار باگاس نیشکر به ترتیب ۹/۳۵ و ۵۴ درصد نسبت به نمونه بدون پوزولان(شاهد) بود. تغییرات مقاومت کششی نمونههای حاوی پوزولان در مقایسه با نمونه شاهد نسبت به مقاومت فشاری چندان چشمگیر نبود. وزن و مقاومت فشاری نمونههای بتنی در مجاورت اسید سولفوریک کاهش یافت. کاهش وزن همه نمونهها نسبت به شاهد کمتر بود ولی مقایسه مقاومت فشاری نمونههای حاوی پوزولان با شاهد نشان داد که تنها مقاومت فشاری نمونه بتن حاوی ۵ درصد بیوچار سبوس برنج تیمار شده ۱۶ درصد نسبت به شاهد بیشتر است. مقاومت کششی نمونههای بتنی حاوی ۵ درصد بیوچار سبوس برنج تیمار شده و باگاس تیمار شده به ترتیب ۱۲ و ۱۳ درصد نسبت به شاهد افزایش یافت. بهطور کلی نتایج نشاندهنده تاثیر مثبت پوزولان بیوچار بر خصوصیات مکانیکی بتن بود.
