ساختمان‌های بتنی در فرایند تحلیل و طراحی به صورت قابهایی متشکل از اعضای اصلی سازه‌ای از قبیل تیرها، ستون‌ها و دیوارهای برشی در نظر گرفته میشوند. اما در اغلب مناطق شهری، قابهای ساختمانی در نواحی میانی یا پیرامونی ساختمان با دیوارهای مصالح بنایی به عنوان پارتیشن‌ها یا عایق‌های صوتی و حرارتی پر می‌شوند که دیگر رفتار آنها با رفتار قاب خالی یکسان نیست. در این مقاله به بررسی اثر میانقاب‌ها روی مقاومت در برابر فروریزش پیشرونده در سازه های بتنی پرداخته شده است. وجود میانقاب با استفاده از مدلسازی اجزای تشکیل دهنده آن (ریز مدلسازی) و در نظرگرفتن اندرکنش آن با قاب لحاظ شده است. در نهایت بر اساس نتایج تحلیل استاتیکی غیرخطی بر روی قاب دارای میانقاب با هندسه و مشخصات مصالح مختلف و بررسی الگوی گسترش ترکها و خرابی در میانقاب، مدل ساده شده‌ای جهت در نظر گرفتن میانقاب در قابهای بتن مسلح تحت حذف ستون ارائه شده است. سپس نتایج حاصل از بکارگیری میانقابها در ساختمان های ‌بتنی در اثر حذف المان باربر با نتایج حاصل از ساختمان بدون میانقاب مقایسه گردید. نتایج تحلیل نشان می‌دهد که میانقاب‌ها منجر به ارتقای ظرفیت سازه در برابر فروریزش خواهند شد.

واژه‌های کلیدی: میانقاب بنایی، فروریزش پیشرونده، دستک فشاری، قاب بتن مسلح