دوره 13، شماره 2 - ( 1392 )                   جلد 13 شماره 2 صفحات 11-11 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mendeley  
Zotero  
RefWorks

Soltani Mohammadi M, Rahimi S, Aghakouchak A A. The influence of masonry infill panels on the progressive collapse response of reinforced concrete structures. MCEJ 2013; 13 (2) :11-11
URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-9168-fa.html
سلطانی محمدی مسعود، رحیمی سپیده، آقاکوچک علی اکبر. اثر میانقاب های بنایی بر پاسخ ساختمان های بتن مسلح تحت اثر فروریزش پیشرونده. مهندسی عمران مدرس. 1392; 13 (2) :11-11

URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-9168-fa.html


1- دانشگاه تربیت مدرس
2- دانشجوی دکتری دانشگاه تربیت مدرس
3- استاد دانشگاه تربیت مدرس
چکیده:   (13730 مشاهده)
ساختمان‌های بتنی در فرایند تحلیل و طراحی به صورت قابهایی متشکل از اعضای اصلی سازه‌ای از قبیل تیرها، ستون‌ها و دیوارهای برشی در نظر گرفته میشوند. اما در اغلب مناطق شهری، قابهای ساختمانی در نواحی میانی یا پیرامونی ساختمان با دیوارهای مصالح بنایی به عنوان پارتیشن‌ها یا عایق‌های صوتی و حرارتی پر می‌شوند که دیگر رفتار آنها با رفتار قاب خالی یکسان نیست. در این مقاله به بررسی اثر میانقاب‌ها روی مقاومت در برابر فروریزش پیشرونده در سازه های بتنی پرداخته شده است. وجود میانقاب با استفاده از مدلسازی اجزای تشکیل دهنده آن (ریز مدلسازی) و در نظرگرفتن اندرکنش آن با قاب لحاظ شده است. در نهایت بر اساس نتایج تحلیل استاتیکی غیرخطی بر روی قاب دارای میانقاب با هندسه و مشخصات مصالح مختلف و بررسی الگوی گسترش ترکها و خرابی در میانقاب، مدل ساده شده‌ای جهت در نظر گرفتن میانقاب در قابهای بتن مسلح تحت حذف ستون ارائه شده است. سپس نتایج حاصل از بکارگیری میانقابها در ساختمان های ‌بتنی در اثر حذف المان باربر با نتایج حاصل از ساختمان بدون میانقاب مقایسه گردید. نتایج تحلیل نشان می‌دهد که میانقاب‌ها منجر به ارتقای ظرفیت سازه در برابر فروریزش خواهند شد.
     

دریافت: 1389/10/7 | پذیرش: 1392/2/1 | انتشار: 1392/5/21

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.