دوره 25، شماره 1 - ( 1404 )
جلد 25 شماره 1 صفحات 70-59 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فرهاد دانشجو1 
، مختار انصاری* 2
، مختار انصاری* 2
1- استاد، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست ، دانشگاه تربیت مدرس
2- استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی ، دانشگاه بزرگمهر قائنات ،ansari@buqaen.ac.ir
2- استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی ، دانشگاه بزرگمهر قائنات ،
چکیده: (895 مشاهده)
هنگامی که پل‌ها دچار تغییر شکلهای غیرالاستیک در زلزلههای نزدیک گسل می‌شوند عمدتاً به راستای قائم اولیه برنمی‌گردند و دچار تغییر‌شکلهای پس‌ماند قابل توجهی می‌شوند. این تغییر شکل پس‌ماند زیاد باعث می‌شود که پل‌ها با وجود عدم فرو‌ریزش، غیر قابل تعمیر باشند و امکان استفاده از آنها پس از زلزله مقدور نباشد. جابه جایی های ماندگار قابل توجه در پل های آسیب دیده در زلزله های نزدیک گسل باعث می شود بهره برداری ازآنها پس از زلزله تحت اثر بارهای ثقلی به دلیل ممانهای قابل توجه ناشی از اثرات پی-دلتا به مخاطره بیفتد . بنابراین تخمین تقاضا و ظرفیت دینامیکی بر اساس جابه‌جایی پس‌ماند پل‌ها در زلزلههای نزدیک‌‌گسل از موضوعات مهم ارزیابی سرویس‌پذیری پل‌ها پس از زلزله است. در این تحقیق بر‌خلاف آئین‌نامه‌ها و تحقیقات قبلی، در پیشنهاد یک مقدار مشخص برای جابه‌جایی ماندگار مجاز، روشی تحلیلی برای محاسبه ظرفیت باربری پایه پلهای آسیبدیده براساس جابه جایی ماندگار با توجه به نسبت‌های مختلف ابعادی پایه و شدت زلزلههای وارده معرفی میگردد. در این روش تغییرات سختی و مقاومت پایههای بتن مسلح، در سطوح مختلف زلزله، بر اساس میزان آسیب وارده در محاسبه ظرفیت دریفت ماندگار در نظر گرفته می‌شود.
واژه‌های کلیدی: جابه جایی ماندگار، زلزله نزدیک گسل، اثرات پی-دلتا، سرویس پذیری پل، تغییرات سختی و مقاومت، سطوح زلزله
نوع مقاله: پژوهشی اصیل (کامل) |
موضوع مقاله:
زلزله
دریافت: 1402/12/3 | پذیرش: 1403/3/7 | انتشار: 1404/10/10
دریافت: 1402/12/3 | پذیرش: 1403/3/7 | انتشار: 1404/10/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |