1- دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تفرش، تفرش، ایران
2- استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تفرش، تفرش، ایران ، rajabi@tafreshu.ac.ir
چکیده: (1398 مشاهده)
استفاده از قابهای مهاربندی مجهز به مهاربندهای واگرا در سازههای فولادی، انرژی ورودی ناشی از زلزله را بوسیله عضو پیوند جذب میکند. اهمیت این موضوع زمانی افزایش مییابد که سازه در معرض لرزههای متوالی قرار گیرد. چرا که سناریوهای حاوی توالی لرزهای به عنوان یک واقعهی بحرانی قادر به ایجاد جابجاییهای ماندگار و افت مقاومت میشوند. در یک سناریوی لرزهای نیز، بیشترین آسیب تنها در تیر پیوند رخ خواهد داد و سایر اعضا در محدودهی رفتار خطی خود باقی خواهند ماند. در صورت وقوع زمینلرزههای پی در پی، اکثر سازهها، ممکن است تیر پیوند از کار افتاده و در آن صورت سایر اعضا رفتار غیرخطی خواهند داشت. این مقاله به بررسی میزان اتلاف انرژی پیوندها، در قابهای مقاومت بالا، با تیرهای پیوند فولادی سری L 304، تحت توالیهای لرزهای میپردازد. در این پیوندها خطر خوردگی وجود نخواهد داشت. از آنجایی که عمده اتلاف انرژی در قابهای مجهز به مهاربند واگرا در عضو پیوند اتفاق میافتد، بنابراین با بررسی این عضو، میتوان درباره اتلاف انرژی کل قاب قضاوت نمود. در این راستا قابهای فولادی مجهز به مهاربندهای واگرا با تنوع مصالح پس از طراحی، در نرم افزار اپنسیس پیادهسازی و تحت 16 سناریوی با و بدون توالی لرزهای تحت تحلیل تاریخچه زمانی قرار گرفتهاند. در ادامه انرژی اتلاف شده توسط پیوندها در تمامی حالات به ازای زلزلههای منفرد و متوالی گزارش و مقایسه شدند. نتایج حاکی از آن است که میزان اتلاف انرژی توسط پیوندها پس از توالی لرزهای نسبت به لرزهی اصلی آن بین 2 تا 3 برابر افزایش مییابد. همچنین در بین قابها، در پیوندهای ضدزنگ در قاب فولادی مقاومت بالا، تحت توالی لرزهای، 10.4 درصد نسبت به پیوندهای معمولی در قابهای معمولی و 31.6 درصد نسبت به پیوندهای ضدزنگ در قابهای معمولی اتلاف انرژی بالاتر است، در حالی که پس از توالی لرزهای، نسبت اتلاف انرژی کمتری، برای پیوندهای این قاب گزارش شده است. بنابراین استفاده از این نوع مصالح میتواند برای کل یا برخی اعضای قابهای معمولی مجهز به مهاربندهای واگرا، بخصوص در مناطق با خطر لرزهای بسیار زیاد پیشنهاد گردد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل (کامل) |
موضوع مقاله:
زلزله دریافت: 1401/10/10 | پذیرش: 1401/12/10 | انتشار: 1402/7/10