دوره 23، شماره 4 - ( 1402 )                   جلد 23 شماره 4 صفحات 130-115 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.22034/23.4.115

XML English Abstract Print

تأثیر استفاده از مصالح سنگی سرباره‌ای در مخلوط‌های دوغاب قیری حاوی رنگدانه‌های اکسید آهن
حسن زیاری* 1، مهدی زال نژاد2 ، محمدعلی زیاری3
1- دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم‌و‌صنعت ایران، ایران، تهران ، h.ziari@iust.ac.ir
2- دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم‌و‌صنعت ایران، تهران، ایران
3- دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده:   (1335 مشاهده)
یکی از شیوه‌های کارآمد در بحث ایمنی ترافیک و نگهداری پیشگیرانه رویه‌های آسفالتی، استفاده به‌موقع از اسلاری‌سیل رنگی است. این مطالعه باهدف امکان‌سنجی و تأثیر استفاده از سرباره فولاد-قوس الکتریکی جایگزین مصالح سنگی طبیعی در طرح اختلاط اسلاری‌سیل جهت سنجش عملکرد آن انجام شده است. در این خصوص، در مرحله اول ویژگی‌های مصالح سنگی و سرباره فولاد بررسی گردید. در مرحله بعد جهت تحلیل عملکرد مخلوط‌های اسلاری‌سیل، از 5 ترکیب متفاوت شامل 0، 10، 20، 30 و 40 درصد سرباره فولاد بر اساس وزن کل سنگدانه، استفاده گردید. ارزیابی و مقایسه نمونه‌های آسفالتی با آزمایش‌های چسبندگی مرطوب (در زمان‌های 30 و 60 دقیقه)، سایش در شرایط مرطوب (در مدت‌زمان یک ساعت) و چرخ بارگذاری شده-چسبندگی ماسه و چرخ بارگذاری شده-میزان جابه‌جایی مطابق با آیین‌نامه ASTM D3910 صورت گرفت. نتایج نشان داد که نمونه‌های حاوی سرباره فولاد، سبب ارتقاء عملکرد اسلاری‌سیل می‌شوند. همچنین در میان نمونه‌های آسفالتی، مخلوط حاوی 40 درصد سرباره فولاد دارای مناسب‌ترین عملکرد بوده به‌طوری که نسبت به نمونه اصلاح نشده (شاهد) سبب افزایش چسبندگی در مدت‌زمان 30 و 60 دقیقه به ترتیب به میزان 8/27 و 3/37 درصد و کاهش حساسیت رطوبتی مخلوط به میزان 7/47 درصد و کاهش میزان جابه‌جایی عمودی در برابر بارگذاری ترافیکی به میزان 8/50 درصد گردید. مخلوط حاوی 40 درصد سرباره فولاد در مقایسه با نمونه شاهد دارای 9/1 درصد قیر امولسیون بیشتر جهت رسیدن به چسبندگی مناسب در زمان مشخص است.
 
واژه‌های کلیدی: آزمایش چرخ بارگذاری شده، اسلاری‌سیل رنگی، سرباره فولاد، چسبندگی، حساسیت رطوبتی
متن کامل [PDF 1469 kb]   (493 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل (کامل) | موضوع مقاله: راه و ترابری
دریافت: 1401/10/2 | پذیرش: 1402/3/31 | انتشار: 1402/7/10
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.