وجود خاکهای واگرا در محل اجرای سازههای مهندسی، از مشکلات اساسی در برخی از پروژههای عمرانی است   .   پژوهش حاضر به مطالعه بهبود خصوصیات مهندسی خاک واگرای طبیعی با نگرش ویژه به تغییرات ریز ساختاری و حل شدگی قله های اصلی کانیهای رسی و تشکیل ترکیبات جدید می پردازد . خاک مورد مطالعه دارای 100 % پتانسیل واگرایی است. در این پژوهش ابتدا پتانسیل واگرایی خاک تعیین شده، و سپس خصوصیات مهم ژئوتکنیکی خاک مطالعه شده آزمایشگاهی قرار گرفته       -   است . در ادامه، خاک مطالعه شده با آهک شکفته مخلوط شده و بعد از پایان دوره عمل آوری، نمونهها تحت آزمایشهای مختلف ژئوتکنیکی قرار گرفته و میزان تغییرات پتانسیل واگرایی و بهبود ویژگی های مهندسی خاک ارزیابی شده قرار گرفتهاست     . همچنین روند تغییرات ریزساختاری نمونهها شامل حل شدگی کانیهای رسی و تشکیل ترکیبات جدید در اندرکنش خاک واگرا و آهک   تحلیل شدهاست     . نتایج نشان میدهد که پتانسیل واگرایی در نمونههای تثبیت شده کاملاً حذف شدهاست. همچنین نتایج آزمایش مقاومت فشاری محدود نشده و تحکیم نشان دهنده افزایش مقاومت و کاهش میزان ضریب فشردگی است     . بر اساس نتایج ارزیابی پراش پرتو ایکس علت اصلی بهبود خواص مکانیکی حل شدگی کانی های رسی، واکنشهای پوزولانی و تشکیل ترکیبات   سیلیکاتی و آلومیناتی کلسیم است     . مهمترین نتیجه پژوهش حاضر را میتوان تعیین درصد بهینه آهک بر اساس میزان افزایش تنش   % پیش تحکیمی و آزمایشهای ریز ساختاری بیان نمود، که به ازای افزودن 6 درصد آهک میزان تنش پیش تحکیمی حدود 430 50     افزایش نشان دادهاست. (kN/m افزایش یافته و به ازای هر درصد آهک تنش پیش تحکیمی حدود  

واژه‌های کلیدی: واگرایی، حل شدگی کانیهای رسی، آهک، تنش پیش تحکیمی XRD:

متن کامل [PDF 1706 kb]   (10515 دریافت)