1- دانشگاه بوعلی سینا،
2- دانشگاه بوعلی سینا
3- دانشگاه بوعلی سینا همدان
چکیده: (26698 مشاهده)
وجود خاکهای واگرا در محل اجرای سازههای مهندسی، از مشکلات اساسی در برخی از پروژههای عمرانی است . پژوهش حاضر به مطالعه بهبود خصوصیات مهندسی خاک واگرای طبیعی با نگرش ویژه به تغییرات ریز ساختاری و حل شدگی قله های اصلی کانیهای رسی و تشکیل ترکیبات جدید می پردازد . خاک مورد مطالعه دارای 100 % پتانسیل واگرایی است. در این پژوهش ابتدا پتانسیل واگرایی خاک تعیین شده، و سپس خصوصیات مهم ژئوتکنیکی خاک مطالعه شده آزمایشگاهی قرار گرفته - است . در ادامه، خاک مطالعه شده با آهک شکفته مخلوط شده و بعد از پایان دوره عمل آوری، نمونهها تحت آزمایشهای مختلف ژئوتکنیکی قرار گرفته و میزان تغییرات پتانسیل واگرایی و بهبود ویژگی های مهندسی خاک ارزیابی شده قرار گرفتهاست . همچنین روند تغییرات ریزساختاری نمونهها شامل حل شدگی کانیهای رسی و تشکیل ترکیبات جدید در اندرکنش خاک واگرا و آهک تحلیل شدهاست . نتایج نشان میدهد که پتانسیل واگرایی در نمونههای تثبیت شده کاملاً حذف شدهاست. همچنین نتایج آزمایش مقاومت فشاری محدود نشده و تحکیم نشان دهنده افزایش مقاومت و کاهش میزان ضریب فشردگی است . بر اساس نتایج ارزیابی پراش پرتو ایکس علت اصلی بهبود خواص مکانیکی حل شدگی کانی های رسی، واکنشهای پوزولانی و تشکیل ترکیبات سیلیکاتی و آلومیناتی کلسیم است . مهمترین نتیجه پژوهش حاضر را میتوان تعیین درصد بهینه آهک بر اساس میزان افزایش تنش % پیش تحکیمی و آزمایشهای ریز ساختاری بیان نمود، که به ازای افزودن 6 درصد آهک میزان تنش پیش تحکیمی حدود 430 50 افزایش نشان دادهاست. (kN/m افزایش یافته و به ازای هر درصد آهک تنش پیش تحکیمی حدود
دریافت: 1392/8/12 | پذیرش: 1393/3/15 | انتشار: 1393/7/1