به دلیل مجاورت به دریا، شرایط زمین­شناسی و ویژگی­های هیدروژئولوژی مناطق شمالی و غربی استان گلستان، آب زیرزمینی در این منطقه بسیار شور است. از سوی دیگر، به دلیل عدم دسترسی به آب سطحی با کیفیت مناسب در اغلب ماه­های سال، انجام فعالیت­های عمرانی و ساختمانی در این منطقه همواره با چالش­هایی همراه است. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی 120 تیمار دربرگیرنده سه سطح کیفیت آب (شامل آب شهری، شورآبه زیرزمینی و ترکیب آب شهری و شورآبه زیرزمینی با نسبت برابر)، چهار سطح زئولیت (شامل کاربرد 0، 10، 20 و 30 درصد زئولیت به جای سیمان در طرح اختلاط)، دو سطح مصالح سیمانی (شامل 250 و 350 کیلوگرم بر مترمکعب) و پنج سن اندازه­­گیری مقاومت فشاری (3، 7، 21، 56 و 90 روز) در سه تکرار صورت گرفت. نظر به تنوع قابل ملاحظه تیمارهای آزمایش در این پژوهش و با توجه به عدم تجزیه و تحلیل­های آماری در پژوهش­های قبلی، نتایج پژوهش حاضر در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت آزمایش فاکتوریل تحت آزمون­های تجزیه واریانس (ANOVA) و مقایسه میانگین­ها (LSD) قرار گرفت. نتایج نشان داد که امکان استفاده از شورآبه زیرزمینی و زئولیت در طرح اختلاط بتن به ویژه در عیار سیمان 350 کیلوگرم بر مترمکعب بدون آن که موجب کاهش معنی­دار مقاومت فشاری بتن گردد، و حتی این ویژگی را در برخی شرایط به طور معنی­داری افزایش دهد، وجود دارد. با این حال، با توجه به وجود برهمکنش سه­گانه این عوامل که به معنای اثرات متفاوت نوع آب و درصد زئولیت در عیارهای مختلف سیمان است، انتخاب بهترین سطح کاربرد زئولیت و نوع آب با توجه به عیار سیمان مورد نظر باید بر اساس آزمون طرح اختلاط در کارگاه به دست آید.

واژه‌های کلیدی: آب نامتعارف، سن بتن، طرح اختلاط، عیار سیمان.

متن کامل [PDF 645 kb]   (4747 دریافت)