به‌منظور تعیین و پیش‌بینی میزان خسارت وارد برسازه‌ها استانداردهای مبتنی بر عملکرد، سطوح و حدود مشخصی را ارائه نموده‌اند. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی این سطوح، با استفاده از مقایسه‌ی شاخص‌های تقاضای لرزه‌ای (DM) و شاخص شدت (IM)، و همچنین بررسی نحوه‌ی عملکرد مباحث ششم و دهم از مقررات ملی و استاندارد 2800 در محدود نمودن خسارت وارد برسازه‌ها است. بدین منظور با طراحی دو قاب خمشی فولادی ویژه ده و بیست طبقه و مدل‌سازی آن‌ها در نرم‌افزار OpenSees و انجام تحلیل دینامیکی افزایشی IDA با استفاده از رکوردهای معرفی‌شده توسط NGA برای حوزه‌های دور و نزدیک، منحنی‌های شکنندگی فروریزش قاب‌ها در سه سطح عملکردی IO،CP و GI رسم شده است. در ادامه با استفاده از منحنی‌های مزبور مقادیر احتمال متناظر با وقوع فرا گذشت قاب‌های موردمطالعه از 3 سطح خطر با دوره‌های بازگشت 75، 475 و 2475 ساله به‌دست‌آمده و به ارزیابی و مقایسه‌ی خسارت وارد بر این قاب‌ها پرداخته‌شده است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد به‌طورکلی قاب‌های خمشی ویژه موردمطالعه تحت اثر رکوردهای حوزه دور و نزدیک در سطوح عملکردی IO، CP و GI، ایمن بوده و بنابراین هدف آیین‌نامه‌های بارگذاری و طراحی لرزه‌ای تأمین‌شده است و بیشترین ضریب اطمینان را قاب ده طبقه و تحت اثر رکوردهای حوزه دور و کمترین ضریب اطمینان را سازه بیست طبقه و تحت اثر رکوردهای حوزه نزدیک دارد که این موضوع، علاوه بر ارائه تأثیر افزایش ارتفاع سازه بر احتمال فروریزش سازه‌ها، به‌وضوح اثر رکوردهای حوزه نزدیک را نیز نشان می‌دهد.

واژه‌های کلیدی: شاخص شدت، شاخص تقاضا، سطوح خطر زلزله، سطوح عملکرد، مقدار میانه ظرفیت فروریزش

متن کامل [PDF 2208 kb]   (8833 دریافت)