دوره 17، شماره 4 - ( 1396 )                   جلد 17 شماره 4 صفحات 198-187 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Mohammadi Y, Seifollahi F. The Effect of nano-silica and polypropylene fibers on mechanical properties and durability of normal and light weight concretes. MCEJ 2017; 17 (4) :187-198
URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-9247-fa.html
محمدی یعقوب، سیف الهی فرید. بررسی تاثیر نانوسیلیس و الیاف پلی پروپیلن بر خواص مکانیکی و دوام بتن معمولی و بتن سبک. مهندسی عمران مدرس. 1396; 17 (4) :187-198

URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-9247-fa.html


1- عضو هیات علمی گروه عمران دانشگاه محقق اردبیلی
2- دانشجوی دکتری گروه عمران دانشگاه محقق اردبیلی
چکیده:   (5474 مشاهده)
در این مطالعه اثر نانوسیلیس و الیاف پلی پروپیلن بر روی خواص مکانیکی و دوام بتن معمولی و بتن سبک بررسی شده است. در طرح بتن سبک از سبکدانه لیکا به جای ماسه استفاده شده است. در مجموع بیش از 384 نمونه مکعبی و استوانه‌ای براساس استانداردهای ASTM ساخته شد و آزمایش‌های مقاومت فشاری، مقاومت کششی غیر‌مستقیم، التراسونیک و مقاومت الکتریکی روی نمونه‌ها انجام پذیرفت.
نتایج حاصل از آزمایشات بیانگر افزایش قابل توجهی در مشخصات مکانیکی و دوام بتن معمولی و سبک می باشد، نانوسیلیس به پخش مناسب الیاف، کمک میکند. مقاومت فشاری، مقاومت کششی غیر مستقیم، مدول الاستیسیته دینامیکی بتن معمولی بیشتر از بتن سبک و مقاومت الکتریکی بتن سبک بیشتر از بتن معمولی در نمونه های متناظر می باشد.مقاومت فشاری تا 71 درصد در بتن معمولی و تا 43 درصد در بتن سبک و مقاومت کششی تا 55 درصد در بتن معمولی و 47 درصد در بتن سبک افزایش یافته است. افزایش قابل توجه مقاومت الکتریکی نیز نشان از دوام بالای این نوع بتن ها دارد. در نهایت میزان مناسب بکار گیری نانوسیلیس و الیاف پلی پروپیلن برای حصول بتن معمولی و سبک با مشخصات بهینه تعیین گردید.
متن کامل [PDF 561 kb]   (5756 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله اصلی | موضوع مقاله: عمران
دریافت: 1395/2/7 | پذیرش: 1395/10/18 | انتشار: 1396/8/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.