1- گروه آموزشی عمران - زلزله، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان
2- استاد گروه آموزشی عمران زلزله، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان ، mgerami@semnan.ac.ir
چکیده: (1219 مشاهده)
اتصالات پیچی ورق انتهایی یکی از انواع اتصالاتی است که با رعایت ضوابطی از جمله ایجاد پیشتنیدگی کافی بر اساس آییننامه سازههای فولادی، به عنوان اتصالات از پیشتایید شده در قابهای خمشی فولادی قابل استفاده هستند. در این تحقیق، با استفاده از سه اتصال پیچی ورق انتهایی، اثرات مقادیر مختلف پیشتنیدگی در پیچها به صورت آزمایشگاهی تحت پروتکل بارگذاری چرخهای SAC مورد مطالعه قرار گرفته است. میزان پیشتنش پیچ با ضریب α تعریف شده است. نمونه اول که پیچها صرفا سفت شدهاند و پیشتنیدگی ندارند، بست اولیه نامیده میشود. نمونه دوم و سوم که پیشتنیدگی در حد آییننامه و فراتر از آن تا حد نهایی تنش پیچ ایجاد میشود، به ترتیب بست ثانویه و بست ثانویه کامل نامیده میشود. پارامترهایی از قبیل ظرفیت خمشی، انرژی جذب شده، سختی اولیه، شکل پذیری و تغییرات کرنش در پیچهای اتصال برای پیشتنیدگیهای مختلف پیچها ارزیابی شده است. نتایج نشان میدهد افزایش ظرفیت خمشی و استهلاک انرژی در بست اولیه نسبت به بست ثانویه به ترتیب به میزان 27 و 23 درصد میباشد، در حالیکه در بست ثانویه کامل نسبت به بست ثانویه به ترتیب 11 و 9 درصد افزایش یافته است. آغاز تغییر شکلهای فرا ارتجاعی به علت افزایش پیشتنیدگی در دورانهای کوچکتر پدیدار شده و محدوده تغییر شکلهای غیر الاستیک و به دنبال آن، شکلپذیری اتصال افزایش مییابد. مقایسه نمونهها حاکی از این است که اتصال در حالت بست ثانویه میتواند به عنوان اتصال قاب خمشی ویژه مورد استفاده قرار گیرد، در حالی که افزایش پیشتنیدگی بیش از حد آییننامه علیرغم بهبود عملکرد چرخهای اتصال، مورد نیاز نمیباشد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل (کامل) |
موضوع مقاله:
زلزله دریافت: 1401/7/17 | پذیرش: 1401/9/23 | انتشار: 1401/10/8