1- عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی دانشگاه بوعلی سینا، و عضو هیئت علمی وابسته دانشکده عمران دانشگاه تهران ، vahidouhadi@yahoo.ca
2- دانشکده مهندسی، دانشگاه بوعلی سینا
چکیده: (1217 مشاهده)
خاکهای آلوده به فلز سنگین از مشکلات متداول در سراسر جهان هستند. با وجود تحقیقات وسیعی که در خصوص فرایند اندرکنش پلیمر و خاکهای رسی صورت گرفته، در زمینه فرایند اندرکنش پلیمر و خاکهای آلوده تحقیقات بسیار محدودی انجام شده است. هدف از این پژوهش تعیین تأثیر ترتیب اندرکنش پلیمر و فلزسنگین با بنتونیت بر قابلیت نگهداری آلاینده فلز سنگین در سیستم رس- فلزسنگین و پلیمر است. برای رسیدن به این هدف، در یکسری از آزمایشها، نمونههای بنتونیت ابتدا در معرض پلیمر و سپس در معرض آلاینده سرب قرار گرفته اند. در سری دیگر آزمایشها، نمونه های بنتونیت آلوده به سرب در معرض پلیمر واقع شده اند. با بررسی نتایج آزمایشهای تعادل سوسپانسیون خاک در دو سری آزمایشهای فوق، قابلیت نگهداشت آلاینده فلز سنگین در این دو روش نمونهسازی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشاندهنده آن است که در نمونه های رسی عملآوری شده با 3% پلیمر و سپس قرار گرفته در معرض غلظت cmol/kg-soil 200 آلاینده فلز سنگین سرب، قابلیت خاک به نگهداشت آلاینده سرب به میزان 19% نسبت به بنتونیت طبیعی افزایش داشته است. این در حالی است که افزودن 3% پلیمر به نمونههای آلوده به cmol/kg-soil 200 سرب، سبب افزایش 72% در میزان قابلیت بنتونیت به نگهداری آلاینده سرب نسبت به بنتونیت طبیعی شد. بر این اساس در خصوص قابلیت نگهداری آلاینده در حضور پلیمر در سیستم رس-فلز سنگین و پلیمر، بین فرایندهای پیوند کووالانسی پلیمر و کاتیونهای سرب و نقش کپسوله کردن آلاینده توسط پلیمر، کپسوله کردن آلاینده فلز سنگین توسط پلیمر، تأثیر بسیار بیشتری دارد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل (کامل) |
موضوع مقاله:
محیط زیست دریافت: 1401/2/3 | پذیرش: 1401/3/25 | انتشار: 1401/4/10