@ARTICLE{Nasiri, author = {nasiri, Rooh allah and amiri, Mahnaz and }, title = {Semiotic Analysis of the Tensive Model in the Story of the Be'atat (Resurrection) of Moses (AS) in Surah al-Taha}, volume = {9}, number = {4}, abstract ={میدان عملیات گفتمان، شاکله گفتمانی داستان را در قالب گسست- پیوست بازنمایی می‌کند. یکی از شاخصه‌های گفته­پردازی ضمایر شخصی و شناسه‌های مکانی و زمانی، یعنی تک­واژه‌های دستوری هستند (من- اینجا- اکنون) (او- آن­ها- آنجا – غیر اکنون) که در گفتمان داستانی بعثت موسی(ع) به شکل‌های مختلف به­کار رفته‌اند و مدام در حال تغییر هستند. تغییرات تک­واژه‌های دستوری در گفته­پردازی موجب پیوست و گسست گفتمانی در ماجرای بعثت موسی (ع) شده است که تولید و دریافت معنا را به دنبال دارد. انفصال گفتمانی با گسترش عوامل فرازمانی و فرامکانی سبب بسط، کثرت و تعدد در سخن می‌شود و راه را بر گشایش معناهای غیرمنتظره در این گفتمان داستانی می‌گشاید. بر این مبنا، دنیای جدیدی از کنشگران و زمان­ها و مکان­های نامحدود باز می‌شود که خود موجب بسط و ایجاد معانی مختلف می‌شود. این پژوهش در صدد است ویژگی‌های گفته­پردازی آیات بعثت حضرت موسی (ع) در سوره طه را با رویکرد نشانه­شناختی تنشی مورد تحلیل و تبیین قرار دهد. پس از تحلیل نشانه­شناختی تنشی گفتمان در آیات سوره طه مشخص شد که رابطه تنشی بین کنشگر اصلی یعنی خداوند و موسی(ع) بر اساس رابطه گسست و پیوست، نوسانی از معانی را برای وی به دنبال دارد که در این مقاله به تفصیل درباره آن بحث شده است. }, URL = {http://lrr.modares.ac.ir/article-14-16679-fa.html}, eprint = {http://lrr.modares.ac.ir/article-14-16679-fa.pdf}, journal = {Language Related Research}, doi = {}, year = {2018} }