بخش مهمی از مطالعات صحرایی به بررسی بیشینه عمق آبشستگی پاییندست سازههای کنترلی و تثبیت کنندهی بستر مانند سریز، آببند و غیره میپردازند؛ همچنین برخی از پژوهشگران روابط تجربی متعددی را بهمنظور برآورد بیشینه عمق آبشستگی در شرایط هیدرولیکی معین ارائه کردند . در این مطالعه ضرایب روابط تجربی ارائه شده به وسیله ی داگوستینو و فروو ( 2004 ) برای بررسی خصوصیات بستر پاییندست سازههای کنترلی و تثبیت کنندهی بستر، با استفاده از روش جستجوی ژنتیکی بهینه شده است       .   به این منظور از مجموعه دادههای آزمایشگاهی و صحرایی جمعآوری شده به وسیله ی سایر پژوهشگران برای آموزش این معادلات و سنجش میزان دقت و کارایی آنها استفاده شد؛ این مجموعه دادهها در مقیاسهای متفاوت اندازهگیری شده و دارای توزیع دانه   -   بندی اندازهی ذرات متفاوت است . دقت هر یک از روابط بهینه شده با کاربرد شاخصهای آماری مختلف، با روابط ارائه شده توسط داگوستینو و فروو     ( 2004 ) مقایسه شد. نتایج نشان میدهد مقادیر شاخصهای آماری درصد خطا، ریشهی میانگین مربعات خطا و میانگین خطای اریبی در روابط بهینه شده به میزان قابل توجهی کاهش یافته است؛ پس روابط بهینه شده به وسیله ی روش جستجوی   ژنتیکی نسبت به روابط تجربی موجود از دقت و کارایی بیشتری در تخمین مشخصههای هندسی حفرهی آبشستگی پایین دست   سازههای کنترلی و تثبیت کنندهی بستر برخوردار است       .  

واژه‌های کلیدی: بیشینه عمق آبشستگی، سازههای کنترلی و تثبیت کنندهی بستر، روش جستجوی ژنتیکی

متن کامل [PDF 736 kb]   (3356 دریافت)