- رفتار هیدروالاستیک نقش موثری در طراحی و ساخت سازه‌های شناور بسیار بزرگ دارد. معمولا این سازه‌‌ها به‌ صورت اجزای جدا از هم بیرون از دریا ساخته می‌شوند و با اتصال صلب در محل نصب به یکدیگر متصل می‌شوند. راه‌های مختلفی برای کاهش جابجایی و تنش در اثر برخورد موج به سازه وجود دارد؛ اتصال اجزا سازه به یکدیگر با اتصالات مفصلی یکی از راه‌های کاهش پاسخ هیدروالاستیک است. در این مقاله رفتار هیدروالاستیک سازه‌‌ی یکپارچه، سازه‌های متشکل از دو و سه بخش به صورت آزمایشگاهی با یکدیگر مقایسه شده‌اند. مدل آزمایشگاهی از جنس آلومینیوم با طول، عرض و ارتفاع به‌ترتیب 2، 55/0، 04/0 متر ساخته شد. اتصال بین بخش‌ها به صورت مفصل مدل گردید. در یک مخزن تولید موج، کرنش‌ها و جابجایی قائم مدل آزمایشگاهی در نقاط مختلف آن اندازه‌گیری شده است. موج‌های ایجاد شده، منظم و دارای دوره تناوب 67/0، 80/0، 91/0، 01/1 و 10/1 ثانیه بوده‌اند. مقایسه نتایج نشان می‌دهد که در هر یک از مدل‌ها، جابجایی در امواج با طول بلندتر بیشتر است. همچنین تنش‌ در مدل‌های دارای اتصال، نسبت به مدل پیوسته، کاهش چشم‌گیری داشته و مقدار آن تقریبا نصف شده است. در امواج با دوره تناوب 67/0 و 80/0 ثانیه، مدل سه جزئی و در سه موج دیگر، مدل یکپارچه دارای جابجایی کمتری بوده است. در مورد سه موج آخر (موج‌های با طول بلند) می‌توان گفت در صورتی‌که جابجایی سازه‌ در حد مجاز باشد؛ برای کاهش تنش، بهتر است از اتصال در سازه استفاده شود.

واژه‌های کلیدی: رفتار هیدروالاستیک، سازه چند بخشی، اتصال مفصلی، سازه شناور بسیار بزرگ

متن کامل [PDF 1082 kb]   (7468 دریافت)