آزمایش مغزه معمولاً در حوزه ی صنعت بتن به منظور سنجش مقاومت بتن در ساختگاه مورد توجه بوده و در مواردی به ابزاری منحصر بفرد برای سنجش ایمنی ساختارهای بتنی موجود تبدیل می شود. از طرفی وجود میلگرد باعث تاثیر روی نتیجه می شود و برخی از آیین نامه تاکید دارند که مغزه ها بدون میلگرد باشند و برخی وجود میلگرد داخل مغزه را با احتساب ضزیب اصلاح مجاز می دانند. در این تحقیق آزمایشگاهی، عوامل موثر بر مقاومت مغزه های حاوی میلگرد بررسی می گردد. بدین منظور تعداد 112 تیر بتنی ساده و مسلح به میلگردهای با قطر 10و16 میلیمتر و با دو طرح اختلاط، نسبت های آب به سیمان 4/0 و 55/0 ساخته شد. تیرها در شرایط محیطی نگهداری و عمل آوری گردیدند. از این تیرها 988 نمونه مغزه بتنی با قطرهای 10 و 5/7 سانتیمتر و با نسبت طول به قطر 1و2 در سن های 14و28 و56 روزه حفاری گردیده و مورد آزمایش مقاومت فشاری قرار گرفتند. در اکثر موارد با افزایش مقدار نسبت آب به سیمان، میزان کاهش مقاومت در مغزه های حاوی میلگرد نسبت به مغزه های بدون میلگرد، افزایش یافت. با افزایش پوشش میلگرد، مقاومت مغزه ها کاهش می یابد. درصد کاهش مقاومت مغزه های حاوی تک میلگرد، نسبت به مغزه های بدون میلگرد، با افزایش قطر میلگرد، افزایش می یابد. با افزایش تعداد میلگردها، میزان کاهش مقاومت، بیشتر گردید. بیشترین کاهش مقاومت در مغزه های حاوی دو میلگرد 16 بوجود آمد که نسبت به مغزه بدون میلگرد 23 درصد کاهش مقاومت داشته اند.

واژه‌های کلیدی: آزمایش مغزه، مقاومت، ضریب اصلاح، میلگرد فولادی

متن کامل [PDF 1730 kb]   (4182 دریافت)