تصفیه و استفادۀ دوباره از فاضلاب در تالاب‌ها روشی جایگزین، کم‌هزینه و درعین‌حال دوستدار محیط‌زیست می-باشد. در بیشتر موارد، درجۀ شوری در فاضلاب تصفیه شده، به خصوص در مناطق خشک و نیمه‌خشک، افزایش می‌یابد. استفاده از روش گیاه‌پالایی می‌تواند به مقدار زیاد این مشکل را برطرف سازد.در این تحقیق جهت ارزیابی توانایی کاهش شوری آب توسط سه گونه گیاه شورزی فرانکینیا، آتریپلکس و فستوکا،آزمایش‌هایی با غلظت‌های مختلف شوری آب انجام شد و سپس تحلیل سینتیکی روند کاهش شوری و سرعت جذب نمک توسط گیاهان به وسیله معادلات و مدل‌های سینتیکی صورت پذیرفت. از سوی دیگر با تطبیق داده‌های موجود با مدل سینتیکی مایکل- منتن و لاینووربرک، در خصوص تبعیت هر یک از گیاهان مورد آزمایش از مدل‌های مذکور نتایجی حاصل شد. بر اساس نتایج این تحقیق گیاهان فرانکینیا، فستوکا و آتریپلکس در طول دوره تیمار با آب شور با افزایش میزان شوری، ابتدا دارای معادلات سینتیکی از مرتبه 1 با ضرایب همبستگی 7/97، 9/95 و 01/97 بوده و به تدریج با افزایش میزان شوری سه گیاه مذکور دارای معادلات سینتیکی از مرتبه 2، 0 و 1 بودند که در نتیجه گیاه آتریپلکس در برابر تنش شوری مقاوم‌تر تشخیص داده شد. در بازه کاهش شوری نیز، پیروی گیاهان فرانکینیا و آتریپلکس از معادلات مرتبه 2، عملکرد بهتر این گیاهان در کاهش شوری نسبت به گیاه فستوکا را اثبات کرد. بیش‌ترین تبعیت داده‌های گیاه فرانکینیا از مدل لاینووربرک و گیاه آتریپلکس از مدل مایکل-منتن نیز در این تحقیق نشان داده شد.

واژه‌های کلیدی: فرانکینیا، فستوکا، آتریپلکس، کاهش شوری، مدل سینتیکی

متن کامل [PDF 715 kb]   (7872 دریافت)