دوره 19، شماره 4 - ( 1398 )                   جلد 19 شماره 4 صفحات 69-59 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه عمران، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
2- استادیار، گروه عمران، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران. ، bayat.m@pci.iaun.ac.ir
چکیده:   (5995 مشاهده)
یکی از مهم ترین آثار و نتایج آلودگی هوا ایجاد باران اسیدی است. گسترش روزافزون شهرها، رشد سریع شهرنشینی و انقلاب صنعتی باعث ایجاد اثرات فراوان زیست محیطی در داخل و اطراف شهرها گردیده است. فعالیت های صنعتی، تولید انرژی و سوخت، کاربرد کود و آفتکش باعث ورود مقادیر قابل توجهی از ترکیبات آلاینده به اتمسفر می­گردد. ورود آلاینده های فلزی و ترکیبات اسیدساز از قبیل ترکیبات گوگرددار، نیتروژن دار و یا نتیجه واکنش های آنها در اتمسفر به باران موجب افزایش اسیدیته بارندگی ها، تشکیل باران های اسیدی و تغییر در کیفیت بارش های جوی خواهد شد. به طور کلی می توان این گونه بیان نمود که منظور از باران اسیدی، بارانی است که pHآن از 6/5 یعنیpH باران طبیعی کمتر باشد. در این پژوهش به بررسی تاثیر باران های اسیدی بر رفتار مکانیکی خاک ماسه­ تثبیت شده با آهک مربوط به نواحی شرقی اصفهان پرداخته شده است. در ابتدا آهک با درصد های متفاوت به خاک اضافه شد و نمونه­ها پس از زمان عمل آوری و اشباع کردن در محلول­هایی با مقادیر ­pH متفاوت مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج آزمایش­ها نشان می­دهد افزایش درصد آهک علاوه بر افزایش درصد رطوبت بهینه و مقاومت برشی نمونه، موجب افزایش چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی شده است. در حالی که کاهش تغییر pH به سمت اسیدی شدن باعث کاهش پارامترهای مقاومت برشی نمونه خاک می گردد. نتایج آزمایش­های برشی نشان می­دهد که مقدار کاهش مقاومت بدلیل افزایش اسیدیته با افزایش مقدار آهک نمود بیشتری دارد. در نهایت با استفاده از عکس­های میکروسکوپی تهیه شده از نمونه­ها، اثر pH و مقدار آهک بر روی پیوندهای ایجاد شده بین دانه­های ماسه بررسی شده است که نشان می­دهد افزایش اسیدیته باعث از بین رفتن پیوند ایجاد شده بین دانه­ها توسط ذرات آهک می­شود.
متن کامل [PDF 982 kb]   (2788 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل (کامل) | موضوع مقاله: ژئوتکنیک
دریافت: 1397/12/18 | پذیرش: 1398/4/18 | انتشار: 1398/8/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.