پالس های با زمان تناوب بلند موجود در زمین لرزه های حوزه ی نزدیک، عملکرد سازه های جداسازی شده ی پایه را دچار چالش می کند. در برخی سیستم های جداسازی، میرایی به وسیله ی میراگرهای ویسکوز تأمین می شود. کاربرد میراگرهای ویسکوز دارای تابع رفتاری خطی و غیرخطی در سازه های جداسازی شده، در حالت های قرارگرفته شده در حوزه های نزدیک و دور بررسی شده است. روسازه به صورت سیستم تک درجه ی آزاد واقع بر لایه ی جداساز مدل شده و پاسخ ها در خصوص دو سازه با زمان تناوب مختلف به دست آمده است. نتایج نشان دهنده ی آن است که در برخی پاسخ ها نظیر تغییرمکان پایه، میرایی غیرخطی باعث کاهش بیش از ده درصد می شود. برای مقایسه ی این دو نوع میرایی، یکسان بودن نیروی میراگرهای خطی و غیرخطی مبنا قرار گرفته است. نتایج هم چنین نشان دهنده ی مقدار بهینه ای برای میرایی میراگرهاست که پاسخ های مختلف در آن میرائی، مطلوب طلقی می گردند. به صورت کلی، وجود تغییرمیرایی کم تر یا بیش تر از این مقدار،  برخی از پاسخ ها را از حد مطلوب خارج می کند. تعیین مقدار دقیق میرایی بهینه برای هر سازه ی جداسازی شده مستلزم درنظر گرفتن عوامل مختلف، از جمله هزینه بکار رفته برای آن نیز می باشد..

واژه‌های کلیدی: جداسازی پایه، میرایی ویسکوز غیرخطی، زمین‌لرزه‌‌ی حوزه‌ی نزدیک

متن کامل [PDF 890 kb]   (11209 دریافت)