دوره 18، شماره 3 - ( 1397 )
جلد 18 شماره 3 صفحات 35-25 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه مازندران
چکیده: (7979 مشاهده)
سازه‌های بتنی طراحی‌شده بر اساس آیین‌نامه‌های بتنی قدیم عموماً بدون ملاحظات لرزه‌ای موجود در آیین‌نامه‌های جدید طراحی شده‌اند و با توجه به نتایج آزمایشگاهی و مستندات حاصل از زلزله‌های گذشته در اعضای سازه‌های مذکور، اینگونه حاصل می‌شود که چنین سازه‌هایی در برابر زلزله عملکرد لرزه‌ای ضعیفی داشته و آسیب‌پذیر می‌باشند. به‌منظور مقاومسازی چنین سازه‌هایی باید ارزیابی لرزه‌ای با قابلیت اتکای مناسب صورت گیرد و سپس با شناخت نوع رفتار اعضا (خمشی، خمشی-برشی و برشی)، محل تشکیل مفاصل پلاستیک، نوع شکست و غیره، نقاط ضعف سازه‌ی مورد نظر را شناسایی کرده و با اتخاذ یک روش مقاومسازی مناسب به رفع آن پرداخت. در این مقاله، برای مقاومسازی با سیستم ژاکت بتنی و در نظر گرفتن آثار آن روی رفتار غیرخطی اعضا و متعاقباً سازه‌های بتنی، مدلی غیرخطی ارائه شده است. با درستیآزمایی و هماهنگی مناسب این مدل با نتایج آزمایشگاهی، قابلیت اتکا به مدل پیشنهادی اثبات می‌شود. در انتها، به‌منظور بررسی عملکرد سازه‌های بتنی قبل و بعد از مقاومسازی با سیستم ژاکت بتنی، یک قاب بتنی طراحی شده توسط آیین‌نامه‌های قدیمی که در آن جزئیات لرزه‌ای در نظر گرفته نشده، توسط سیستم ژاکت بتنی مقاومسازی شده است. پارامترهایی نظیر رابطه‌ی بار-تغییرمکان، عملکرد لرزه‌ای و الگوی خرابی مطابق با نقطه‌ی عملکرد و بیشینه تغییرشکل جانبی قبل و بعد از مقاومسازی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است که نتایج حاصل از تحلیل‌های استاتیکی غیرخطی (پوش‌آور)، تأثیر سیستم مقاومسازی مذکور در بهبود رفتار سازه در تمامی ترم‌های یاد شده را اثبات می‌کنند.
موضوع مقاله:
زلزله
دریافت: 1397/7/9 | پذیرش: 1397/7/9 | انتشار: 1397/7/9
دریافت: 1397/7/9 | پذیرش: 1397/7/9 | انتشار: 1397/7/9
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |