در این تحقیق آزمایشگاهی به بررسی آبشستگی پیرامون آبشکن منفرد تحت جریان غیردائمی پرداخته می‌شود. این آزمایشات در شرایط آب زلال و رسوبات غیرچسبنده انجام شده است. برای بررسی میزان آبشستگی اطراف آبشکن، آزمایشاتی با تغییر خصوصیات هیدروگراف از جمله دبی‌ پیک و زمان‌ پیک انجام شده است. نتایج نشان می دهد با افزایش زمان تداوم میزان آبشستگی افزایش می یابد بطوریکه با 6 برابر شدن زمان تداوم افزایش 40 درصدی عمق آبشستگی را در بر خواهد داشت. همچنین میزان عمق آبشستگی با افزایش 25 درصدی دبی پیک هیدروگراف، بطور متوسط 35 درصد افزایش داشته است . در ادامه میزان آبشستگی ناشی از جریان غیردائمی با آبشستگی در حالت جریان دائمی (دارای دبی پیک سیلاب) مقایسه گردید که اختلاف قابل توجهی بین میزان آبشستگی تحت جریان دائمی و غیردائمی وجود دارد. در نهایت رابطه‌ای تجربی برای محاسبه عمق آبشستگی ناشی از عبور هیدروگراف پیشنهاد شد که با اعمال ضریبی غیردائمیت جریان در معادله عمق آبشستگی تعادلی تحت جریان دائمی حاصل گردید. این ضریب غیردائمیت جریان شامل پارامترهای موثر هیدروگراف نظیر شدت جریان پیک هیدروگراف، زمان تداوم هیدروگراف و زمان تعادل آبشستگی می‌باشد.

واژه‌های کلیدی: آزمایشگاهی، آبشستگی، آبشکن، خصوصیات هیدروگراف

متن کامل [PDF 847 kb]   (2665 دریافت)