وسعت احداث سازه‌های بنایی و ضعف آنها در برابر زلزله، ضرورت تحقیق راجع به روش‌های نوین بهسازی لرزه‌ای این سازه‌ها را دو چندان می‌نماید. اخیرا در کنار روش‌های متداولی چون مش و شاتکریت و الیاف پلیمری، مصالح مرکب پایه سیمانی مهندسی ECC جهت تقویت دیوارهای بنایی مورد توجه محققین قرار گرفته‌است. وجه تمایز این نوع مصالح نوین، شکل‌پذیری بالا در کشش می‌باشد. در تحقیق حاضر تاثیر این مصالح روی عملکرد دیوارهای باربر بنایی با مودهای شکست داخل صفحه بصورت عددی بررسی شده‌است. نتایج تحقیق مبتنی بر روش عددی می‌باشد که جهت صحت‌سنجی مدل از اطلاعات موجود آزمایشگاهی استفاده شده‌است. روش تقویت به صورت یک و دو طرفه درنظر گرفته شده‌است. همچنین لایه تقویت به دو صورت متصل و جدای از شالوده زیر دیوار باربر مدل شده‌است. تغییر مود شکست دیوار تقویت شده از حالت ترد به شکل پذیر همراه با رفتار سخت‌شوندگی در ناحیه غیرخطی از نتایج مشترک مدل‌ها می‌باشد. افزایش مقاومت و جذب انرژی از دیگر نتایج تحقیق می‌باشد که مقدار آن بسته به چگونگی اتصال لایه تقویت به  شالوده متغییر است. در شرایطی که بین لایه تقویت و شالوده اتصال برقرار گردد مقاومت برای حالت تقویت یک و دو طرفه به ترتیب ۳.۵ و ۶ برابر دیوار تقویت نشده می‌باشد. این مقدار در جذب انرژی به ترتیب ۳ و ۶.۵  بدست آمده‌است. همچنین تاثیر اتصال لایه تقویت با شالوده در بهبود رفتار دیوارهای با مود شکست لغزش درز ملات به مقدار محسوسی از دیوارهای با مود شکست قطری بیشتر می‌باشد.

واژه‌های کلیدی: دیوار بنایی باربر مصالح مرکب پایه سیمانی مهندسی روش عددی بهسازی لرزه‌ای

متن کامل [PDF 1019 kb]   (2929 دریافت)