رواناب شهری شامل آلاینده‌هایی همچون مواد مغذی، فلزات سنگین و مواد آلی مانند هیدروکربن‌ها بوده که از سطح جاده شسته شده و منجر به آلوده شدن منابع آب و خاک می‌شود. در این میان روسازی بتنی متخلخل قادر به کاهش قابل توجه حجم رواناب‌های شهری و در نتیجه کاهش بار هیدرولیکی رواناب و اثرات جانبی آن بر تاسیسات شهری می‌باشد. همچنین این نوع روسازی شرایط لازم برای تصفیه و مدیریت آلودگی‌های منتشر شده شهری در نزدیکی و یا خود منبع را فراهم می‌کند. هدف از انجام این تحقیق بررسی کارایی سیستم روسازی بتنی متخلخل بر کمیت و کیفیت رواناب سنتزی بوده و اثرات تغییر تخلخل و شدت بارش بر پارامترهای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. در مطالعه حاضر بیشترین راندمان حذف TSS و COD به ترتیب برابر 88% و 15% حاصل گردید. همچنین سیستم توانایی کمی در حذف TDS و EC از خود نشان داد. سیستم روسازی مورد بررسی در این مطالعه توانایی قابل قبولی در حذف کدورت از رواناب سنتزی را دارا بوده و بیشترین میزان حذف در شدت بارش 37 میلی متر بر ساعت و تخلخل 9/22% به میزان 70% حاصل شد. با مقایسه نتایج حاصل از بررسی پارامترهای فوق مشخص گردید که تغییر تخلخل تاثیری بر کیفیت پساب خروجی ندارد. همچنین با افزایش شدت بارش میزان کارایی سیستم در حذف آلاینده‌ها هرچند با شیب بسیار کم، کاهش یافت. به طور کلی این روش توانایی خوبی در حذف TSS و کدورت از خود نشان داد ولی کارایی مناسبی در حذف بار آلی و جامدات محلول نداشت.

واژه‌های کلیدی: روسازی بتنی متخلخل، رواناب شهری، ذرات معلق، شدت بارش، درصد تخلخل

متن کامل [PDF 916 kb]   (4805 دریافت)