دوره 16، شماره 3 - ( 1395 )                   جلد 16 شماره 3 صفحات 164-155 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Lakirouhani A, Bahrehdar M. Numerical study of the effect of soil-bag system to improve geotechnical bearing capacity of the bed soil. MCEJ 2016; 16 (3) :155-164
URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-11747-fa.html
لکی روحانی علی، بهره دار محمد. بررسی عددی تأثیر سیستم کیسه-خاک در بهبود ظرفیت باربری ژئوتکنیکی خاک بستر. مهندسی عمران مدرس. 1395; 16 (3) :155-164

URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-11747-fa.html


1- عضو هیات علمی
2- دانشجو/ دانشگاه زنجان
چکیده:   (11528 مشاهده)
به‌کارگیری عناصرتسلیح کننده در بهسازی و اصلاح خواص مهندسی خاک از دیرباز موردتوجه بشر بوده است. در سال‌های اخیر پیشرفت‌های فراوانی در زمینه استحصال زمین‌های غیر‌مرغوب و تقویت آن‌ها صورت پذیرفته است. امروزه تسلیح خاک به‌عنوان روشی کارآمد در بهسازی لایه‌های خاک به‌منظور افزایش ظرفیت باربری و کاهش نشست‌های آن مورداستفاده قرار می‌گیرد. سیستم کیسه-خاک یکی از مصنوعات پلیمری نوین است، که می‌تواند به‌عنوان عنصر تقویت‌کننده‌ی خاک در پروژه‌های مختلف عمرانی استفاده شود. در راستای افزایش ظرفیت باربری خاک و کاهش نشست‌های آن، سیستم کیسه-خاک ابداع‌ شده است. در این نوشتار با استفاده از روش عددی، مدل خاک بستر در شرایط مسلح و غیرمسلح (دست نخورده) بررسی‌شده است. بررسی عددی با استفاده از نرم‌افزار اجزای محدود Abaqus در حالت سه‌بعدی انجام‌شده است. همچنین در این نوشتار، تأثیر سیستم کیسه -خاک در افزایش ظرفیت باربری و کاهش نشست مورد ارزیابی قرارگرفت. تطبیق مناسبی میان نتایج به‌دست‌آمده از بررسی‌های عددی و پژوهش‌های میدانی پژوهشگران دیگر وجود دارد. افزون بر آن نتایج نشان می‌دهد ظرفیت باربری بستر تسلیح شده با سیستم کیسه-‌خاک تقریباً 2 برابر بیشتر از بستر غیرمسلح است.
متن کامل [PDF 1268 kb]   (4081 دریافت)    
نوع مقاله: طرح پژوهشی | موضوع مقاله: خاک و پی
دریافت: 1393/9/16 | پذیرش: 1395/5/1 | انتشار: 1395/5/24

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.