دوره 15، شماره 3 - ( 1394 )                   جلد 15 شماره 3 صفحات 62-51 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Khalilian M. Angle Shear Connectors Capacity. MCEJ 2015; 15 (3) :51-62
URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-7717-fa.html
ملکی شروین، خلیلیان مرضیه. ظرفیت برشگیرهای نبشی. مهندسی عمران مدرس. 1394; 15 (3) :51-62

URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-7717-fa.html


1- استاد-صنعتی شریف
2- دانشگاه صنعتی شریف
چکیده:   (9237 مشاهده)
دانش کنونی مهندسی در ارتباط با رفتار و ظرفیت برشگیرها عمدتآ به اطلاعات به دست آمده از آزمایش‌های برون رانی و آزمایش تیر مختلط محدود می-شود. با در نظر گرفتن این موضوع که آزمایش‌های عملی وقت‌گیر و هزینه‌بر می‌باشند، تهیه‌ی مدلی کامپیوتری که بتواند رفتار و ظرفیت برشگیر را پیش‌بینی کند لازم و ضروری می‌باشد. با توجه به این که تا کنون رفتار برشگیر نبشی مدفون شده در بتن به طور جدی مورد بررسی قرار نگرفته است، در این مقاله یک مدل کامپیوتری به منظور تعیین ظرفیت برشی برشگیر نبشی تحت بارهای مونوتونیک ارایه شده است. برای این منظور، چند آزمایش برون رانی برشی در مورد برشگیر نبشی در نرم‌افزار آباکوس شبیه سازی شد. نتایج به دست آمده از مدل عناصر محدود با نتایج آزمایش‌های عملی مقایسه شد. این مقایسه نشان داد که مدل با تقریب خوبی می‌تواند نتایج آزمایش برون‌رانی نبشی را پیش‌بینی کند. با استفاده از مدل به دست آمده، یک مطالعه پارامتری بر روی برشگیر نبشی انجام گرفت. در این مطالعه اثر پارامترهایی نظیر مقاومت بتن، ارتفاع، ضخامت، عرض بال و طول برشگیر بر رفتار و ظرفیت برشگیر نبشی مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه به منظور کارایی بهتر برشگیر نبشی، رابطه‌ای برای محدود کردن طول برشگیر نبشی پیشنهاد شد. در انتها با استفاده از نتایج مطالعه پارامتری انجام شده و آزمایش‌های عملی موجود، رابطه‌ای برای پیش‌بینی ظرفیت برشگیر نبشی ارایه شده است.
متن کامل [PDF 926 kb]   (6810 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله اصلی | موضوع مقاله: سازه
دریافت: 1392/10/24 | پذیرش: 1394/5/21 | انتشار: 1394/7/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.