دوره 17، شماره 3 - ( 1396 )                   جلد 17 شماره 3 صفحات 20-9 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Design of gravity quaywalls via nonlinear analysis of soil-quay ineraction. MCEJ 2017; 17 (3) :9-20
URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-5176-fa.html
اکبری حسن. بررسی طرح اسکله وزنی با تحلیل عددی غیرخطی اندرکنش اسکله و خاک. مهندسی عمران مدرس. 1396; 17 (3) :9-20

URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-5176-fa.html


دانشگاه تربیت مدرس
چکیده:   (7228 مشاهده)
اسکله های وزنی اصلی ترین گزینه اسکله های موازی ساحل بخصوص در شرایطی است که خاک بستر دریا ظرفیت باربری مناسبی داشته باشد. مهمترین عامل تعیین ابعاد این اسکله ها، فشار خاک است که معمولا با استفاده از روابط تحلیلی نظیر مونونوبه-اوکابه ارزیابی می گردد. با توجه به عدم قطعیت این روابط تحلیلی، در این تحقیق سعی شده با استفاده از تحلیل عددی، رفتار غیر خطی خاک در اندرکنش با اسکله وزنی و همچنین اثر صلبیت واقعی بلوک های اسکله در بازپخش فشار خاک زیر اسکله در قیاس با روش های متداول طراحی مورد بررسی قرارگیرد. بدین منظور، اسکله وزنی بندر شهید بهشتی به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده و با استفاده از نرم افزارهای FLAC و ANSYS، توزیع فشار خاک زیر این اسکله در شرایط رفتار غیر خطی خاک و صلبیت بلوک ها شبیه سازی شده است. نتایج در مقایسه با روش های تحلیلی مندرج در آیین نامه‌های طراحی موجود (نظیر آیین نامه کارهای دریایی ژاپن) نشان می‌دهد که در شرایط واقعی، توزیع فشار زیر اسکله به دلیل رفتار غیر خطی خاک، یکنواخت تر از مقادیر تحلیلی بوده و همچنین با توجه به عدم صلبیت کامل بلوک های اسکله، محل وقوع حداکثر لنگر خمشی نیز تغییر می‌کند. این موارد در طراحی بلوک های اسکله بخصوص پایین ترین بلوک به عنوان اصلی ترین بلوک پایدار کننده اسکله، تاثیرگذار بوده و لزوم ارزیابی دقیق تر روش‌های تحلیل و طراحی کنونی را آشکار می‌سازد.
متن کامل [PDF 931 kb]   (3504 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله اصلی | موضوع مقاله: سازه های هیدرولیکی و دریایی
دریافت: 1395/3/17 | پذیرش: 1395/12/23 | انتشار: 1396/6/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.