دوره 20، شماره 3 - ( 1399 )                   جلد 20 شماره 3 صفحات 201-189 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Haghani M, Navayi Neya B, Ahmadi M T, Vaseghi Amiri J. Nonlinear Seismic Analysis of Concrete Gravity Dams Using Extended Finite Element method and Plastic Damage Model. MCEJ 2020; 20 (3) :189-201
URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-39588-fa.html
حقانی مجید، نوائی نیا بهرام، احمدی محمد تقی، واثقی امیری جواد. تحلیل لرزه‌ای غیر‌خطی سدهای بتنی وزنی با استفاده از مدل‌های المان محدود توسعه یافته و پلاستیک خسارت. مهندسی عمران مدرس. 1399; 20 (3) :189-201

URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-39588-fa.html


1- دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
2- دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل ، navayi@nit.ac.ir
3- دانشگاه تربیت مدرس
چکیده:   (1955 مشاهده)
مقاله حاضر به بررسی و مقایسه گسترش ترک در سدهای بتنی وزنی با استفاده از دو مدل المان محدود توسعه یافته و پلاستیک خسارت می­پردازد. مدل اول بر مبنای استفاده از روش المان محدود توسعه یافته با درنظر گرفتن معیار مکانیک شکست خطی بدون لحاظ کردن اثر نرم‌شوندگی کرنش در نوک ترک و مدل دوم بر پایه‌ی رفتار غیرخطی بتن در ناحیه نرم‌شوندگی کرنش و پارامتر خسارت متناظر با آن می­باشد. بر اساس فرمول­بندی بدست آمده بر مبنای این دو مدل پروفیل گسترش ترک با دو مدل رفتاری در نمونه­های مختلف صحت سنجی شده است. سپس، گسترش ترک در سد وزنی کوینا تحت زلزله­ی 1962 کوینا با در نظر گرفتن اندرکنش سد و مخزن مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان می­دهد با توجه به اینکه بتن سد رفتار نیمه تردی از خود نشان می‌دهد، پروفیل ترک در دو مدل تا حدی متفاوت می‌باشد. اما بدلیل محدود بودن ناحیه پلاستیک نوک ترک در قیاس با ابعاد سد بتنی وزنی، خطای حاصل از حذف قسمت نرم‌شوندگی کرنش بر پروفیل ترک قابل چشم پوشی است.
متن کامل [PDF 1048 kb]   (1499 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل (کامل) | موضوع مقاله: سازههای هیدرولیک
دریافت: 1398/10/13 | پذیرش: 1399/3/21 | انتشار: 1399/8/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.