دوره 16، شماره 4 - ( 1395 )                   جلد 16 شماره 4 صفحات 174-161 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

INVESTIGATATION AND COMPARISON OF COMPRESSIVE STRENGTH OF CLAY SOILS STABILIZED BY CEMENT, LIME AND CBR PLUS. MCEJ 2016; 16 (4) :161-174
URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-10431-fa.html
طاهرخانی حسن. بررسی و مقایسه مقاومت فشاری خاکهای رسی تثبیت شده با سیمان، آهک و نانوپلیمرCBR PLUS. مهندسی عمران مدرس. 1395; 16 (4) :161-174

URL: http://mcej.modares.ac.ir/article-16-10431-fa.html


عضوهیئت علمی دانشگاه زنجان
چکیده:   (6724 مشاهده)
چکیده: در این مقاله، اثر سه نوع تثبیت کننده مختلف بر مقاومت فشاری دو نوع خاک رس مورد بررسی قرار گرفته است. تثبیت کننده سیمان، آهک و نانو پلیمر CBR PLUS در مقادیر مختلف به دو نوع خاک رس، یکی با دامنه خمیری پایین، و دیگری با دامنه خمیری بالا، افزوده شده و دامنه خمیری، و مقاومت فشاری نمونه های عمل آوری شده در شرایط مرطوب و تر در زمانهای 1و 7 و28 روز اندازه گیری گردیده است. نشان داده می شود که، در خاک رس با دامنه خمیری پایین، سیمان بیشترین کاهش در دامنه خمیری را داشته، و برای خاک رس با دامنه خمیری بالا بیشترین کاهش مربوط به CBR PLUSاست. نتایج همچنین نشان می دهند که برای خاک رس با دامنه خمیری پایین، در شرایط عمل آوری مرطوب و تر، سیمان بهترین نوع تثبیت کننده برای رسیدن به مقاومت های بالا می باشد. همچنین، برای خاک رس با دامنه خمیری بالا، نشان داده می شود که اثر CBR PLUS، در شرایط عمل آوری مرطوب بیش از سیمان و آهک بوده، و در شرایط عمل آوری تر، اثر سیمان در افزایش مقاومت بیش از دو نوع دیگر است. آنالیز اقتصادی نشان می دهد که اقتصادی ترین ماده برای تثبیت خاک رس با دامنه خمیری پایین سیمان، و برای خاک رس با دامنه خمیری بالا آهک است، و استفاده از CBR PLUSاقتصادی نیست.
واژه‌های کلیدی: خاک رس، آهک، سیمان، مقاومت فشاری
متن کامل [PDF 605 kb]   (21201 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله اصلی | موضوع مقاله: راه و ترابری
دریافت: 1393/8/12 | پذیرش: 1395/8/1 | انتشار: 1395/8/24

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.